Galip gelen fýrtýnalar paye verdi:

Ýklimsiz hýrkama sýðýndýðým diðer yaným

Ve kýrýk kanadým ile ahkâm kesmeye kalktým da ne oldu

Neye yaradý kýramadýðým zincirlerim…

Bir rötuþtu altý üstü:

Kaþ göz bir de kara kalem.

Sona ramak kala deðmedi inan ki;

Reva gördüðün ve tekelinde kýsýk bir kahkahanýn

Devingen ruhu þu muhalif kaderin.

Sondu ya da baþý filmin:

Her bir karede kavuþamayan âþýklar,

Demli yalnýzlýklar bir de öngörüsü ahvalin.

Hükümranlýðýnda sefil dirayetsizlik mademki

Ahkâm kesilen üç beþ tümce,

Kýrýk da olsa þu daðýnýk benliðim.

Kýlý kýrk yardým da ne oldu, söyle

Ve durma asla hele ki etmesen de tenezzül.

Sarmalý gök kubbenin,

Hani hengâme bellediðim sarnýcýnda nükseden

Anlýk bir düþ kýyýmý

Gölgelere kýyýp da ellerimle öldürdüðüm

Sessizliðimin mecalsiz rengi:

Bir kýtada saklý yalnýzlýk,

Haznesi yitik.

Üretken üzüncü yüklenmiþ,

Aðýr aksak bir yadsýmazlýkla indirdiðim kepenkleri

Gönül yakamýn.

Hutbelere sýðýnan kýrýk ve devrik tümceler,

An’ý yok sayan o hicap yüklü bekleyiþe gömdüðüm,

Kývrak ve yayvan seðirtisi öbek öbek

Tadý, revnak bir gölge:

Kýstýrýlmýþ nüktedan seyri belki de uzanan gök kubbeye,

Yalýtýlmýþ mizacýn nirengi noktasý tüm kaygan zemini

Yürünür kýlan kayýp bir yörüngede saklý bilinmezliðim.

Hayatýn cilvesi, demek kadar yeknesak o tedirgin kayýtsýzlýðýmýn

Ucube yenilgisi.

Muðlâk bir resimde gizli;

Hani renklerin solduðu ve yüreðin havalandýðý.

Saklý yarým kalmýþlýk saðanak bildiðim mecranýn

En derinine yýðýp da sakýndýðým,

Bazen saklandýðým.

Kýrýk niyazýmýn son deminde, savruk bir þarký tadýnda,

Gündönümü belki de; tüm mecalsizliðimi,

Tek kalemde bertaraf eden.

Yengisi, sezgisi hele ki o bitimsiz hasreti de saydým mý,

Sor ne haldeyim…

Gömütü hicran,

Nazý niyazý, dolu bir kalbin nakþý,

Biraz savruk hatta alabildiðine kalender

Bir terennüme sýzmýþken þu garip benlik

Biraz da ikrar mý ne,

Soluduðum tümceyi en derine týkýþtýran:

Hicap yüklü kapanmaz o yara,

Islýðýnda saklý belki de adsýz yarýnlarýn týnýsý.

Gölgede nakþeden beyhude bir kelam benimki:

Teferruattan ibaret onca imge,

Tutkunun adý ise aþk,

Varsýn devinsin yürek.

Tanýmsýzým hele ki için için kanayan o sýzým

Kadar derviþ bir gönül mademki meþk eden,

Varsýn kaybolayým kalabalýklarýn nezdinde.

Tükenen haddinden fazla,

Biraz türeten günden güne acýyý,

Elem denen kim bilir hangi makamsa,

Söz, söylemem adýný bir daha.

Anlýk teamüllerin iz sürdüðü,

Devinimi soluk yüreklerin köz yetileri:

Mademki riayet edilesi tahakkümlerin gölgesini

Sýðýnak belledim,

Sanýr mýsýn lehçesi tedirgin o muðlâk düþlerin.

Hicraný bellemiþ ne çok safsata

Ve devrik gönlün niyazý kadar ertesiz bir yarýnda

Ne varsa yarým kalan.

Sazý, sözü hele ki neþe yüklü miracý

Hutbelere sýðdýrdýðýn yüreðin heyula sessizliði:

Ýzlek bildiðim rahvan gökyüzüne

Ellerimle dizdiðim her bir yýldýzda saklý

O savruk namesi kadar yürek burkan

Bir nebze de olsa gölgelenen güneþin

Sýcaðý kadar yüreðe nakþeden.

Hürmet bildim bileli sevgiyi

Ve gömdüðümden beri dünleri:

Hanidir soluk ve kýrýk bir gök kubbeyi hicret bilmiþim.

Sanýr mýsýn ki tevafuk deðildir gönlün reçetesi:

An’a sarýlý gün, dünden ayrýk bir gölge

Yarýna meyleden bir garibin sýðýnak bellediði

O gizemli yürek sesi;

Satýrlara hibe ettiðim pervasýzlýðý

Aþk bildiðim gömütün,

Bir an bile ayrý kalamadýðým.

Kayýp bir þehrin kabadayýsýydý kor yalnýzlýk

Ve mecalsiz bir beldenin sýnýr dýþý edilmiþ

Son kurbaný:

Gönlü geniþ, ömrü engin bir yok oluþ kadar

Sýradan bir serzeniþ belki de:

Hükümranlýðýnda kaderin

Devingen ruhun maðdur týnýsýnda saklý o hezeyan:

Gönle pelesenk olmuþ bir tüketimin ahenksiz týnýsý,

Hele ki türemiþ acýlarýn buruk tadýnda gizli

Bir öfke kadar öldürücü belki de.

Ne de olsa son nota þarkýnýn niyazý sýðmaz iken

Yere göðe.