Bakışlarını Yıkayıpta Gel
göz yaşı saf/kan bir umuttur
/incecik zaman uzadıkça
büyüyen uçurum çaresiz biri için
son bir umuttur
yara çok derin/ acım büyük
sanki beni içten içe yakıp kavuruyor
ne varsa yaşamak adına
sevmek adına
tükendi /kirletildi
kar lâpası gibi dağıldık
ıssız bir ç/ölün kumlarına
üzüntümüz neyse de
çırpındıkça
kimseler anlamadan
kendi yalnızlığımız da boğuluyoruz usulca
sana
bir kalbin çaresizliğinden sesleniyorum
belki de bu yüzden
yazdığım her şiir
biraz kırık
ve de dökük
sana
bir kalbin çaresizliğinden sesleniyorum
belki de
gitmemişsindir diye yalvaran gözlerle
kendi ellerimle içime kazdığım
senin mezarını bekliyorum hâlâ
keşke sadece gitmiş olsaydın
kalmışlığım her gün
kendi soluğum da intihar ediyor
seni her hatırladığım da göğsüm daralıyor
toprağım da açacak tek bir karanfil
son bir özlemimdir
bakışlarını yıkayıpta gel başucuma
çünkü
ora da seni ölümüne seven biri yatıyor....
23:05
şimdi/ öylesine
(
Bakışlarını Yıkayıpta Gel başlıklı yazı
ACZ tarafından
3.12.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
