DÜŞMAN OLDU
Benlikten ayrılınca,
yalnızlığa bulaştım
Gurup, sürü topyekün öncüde
düşman oldu
Derdi sevdim okşadım, ben
benimle savaştım
Eli bırak bendeki sancıda
düşman oldu.
Bu fanide mezarı daha sağken
eşince
Fincancıyı ürkütüp işi zora
koşunca
Zırtapozluk pes edip ayağıma
düşünce
Şarap küpü, mezesi Hancıda
düşman oldu.
Deve tüyü çoğunda düğümlendi
geniz’e
Haram lokma dolunca, nur
gelmedi beniz’e
Yetim hakkı demiştim, devlet
denen denize
Vurguncusu alçağı, yancıda
düşman oldu.
Manasına kafa yor hayatına
ser dedim
İlahi hikmetini kalp gözünle
gör dedim
Lama gibi tükürme Allah adı
var dedim
Üfürükçü, muskacı, cincide
düşman oldu.
Din denilen insanın refah
düzeni bence
Lâkin gel haber anlat, başka
çalar kemençe
Bir garip bin camiden
hayırlıdır deyince
Vakıf’ı, diyaneti, dincide
düşman oldu.
Aşkı gönül sazıma nota yapıp
sakladım
Yürekten düşer diye ara sıra
yokladım
Yarin kınalı eli öpüp öpüp
kokladım
Mücevheri altını, incide
düşman oldu
Çiftçi baba rahattır, ol
meydandan geçeli
Sevda meyhanesinde badesini
içeli
Tek doğru yol bu deyip Hak
yolunu seçeli
Nefreti hüner bilen kincide
düşman oldu.
Ahmet çiftci