Günüme doğan güneş hala yaşadığımın habercisiydi. Yine ölmedim diye şükrediyordum.  Zaman bile tedirgin geçerken, üzecekleri olduğunu oda biliyordu sanki. Nesrin'in gözleri şişmişti ağlamaktan. Uykusuzluk bile onunla baş edemiyordu. Nesrin'in gün geçtikçe zayıfladığını görüyordum.  Ben ona üzülüyordum. O hem bana hemde belki de babasız büyüyecek olan Yunus Emre'ye üzülüyordu.  Burnumdan akan kanlar gün geçtikçe daha çok artmıştı. Çocuk bedenine dönmüştü bedenim. Hissediyordum. Annem ile babamda gelmişti. Emine annem ile Kadir babam da gelmişti. Değişmeli herkes başucumda kuran okuyordu. Dualar gözyaşlarına karışmıştı. Yunus Emre'ye bakacak halim kalmamıştı. Onun gül yüzüne bakacak mecalim kalmamıştı. Beni hep böyle hatırlasın istemiyordum.  Gelip gidenler arttıkça, duygusallık da büyüyordu. Nesrin'i teselli etmek için yine okuldaki arkadaşları ve öğrencileri gelmişti. Hepsi tek yürek olmuştu. İşte şimdi rahatça ölebilirim diye düşündüm.


Baharda gelmişti. Nesrin davet etmişti. Bahar benimle konuşur belki hayata döndürür diye. Öyleki herkes odadan çıkmıştı. Bahar gözyaşları içinde bana sarılıyordu. Öyle zordu ki ağlayamıyordum bile. Kendisinden kağıt ile kalem istedim. Oda bir şekilde bulup getirmişti.  Bende bir şeyler yazmaya başladım.


''Sen benim ilk ve sonbaharımdın. Gözlerimi açarken dünyaya seninle açtım. Şimdi kapanırken gözlerim yine sen yanımdasın. Ne büyük bir lutuf ki ölüyorum ve senin kollarındayım.  Nesrin'i çok seviyorum. Oğlumu da öyle. Ama seni bir başka sevdim.  En çokta sana şükran borçluyum. Sen bana sevmesini öğretmeseydin sevemezdim. Ne seni ne de Nesrin'i. Yaşadığım hiçbir şey için pişman değilim. İmtihanımdın sen benim. Nereden mi biliyorum. Çünkü delicesine istedim. Ve nasip olmadı. Nesrinse kaderimdi. Kaderime razı oldum. Şuan imtihanım olan sen yanımdasın. Ve kaderim olan Nesrin de yanımda. Demek ki gerçekten ikisinden de geçtim. Son olarak dolabımda saklı olan defterimde sana yazdıklarım var. Hepsi sana ithaftı. Onu al ister yırt ister at. Ama sakın bakmadan yakma...''


Bahar gözyaşları içinde okudu. Ve ben son nefesi vermeye hazırlanırken Nesrin de gelmişti odaya. Bir elimde Baharı'n eli, diğer elimde Nesrin'in eli vardı. Kelime-i şahadeti getirmiştim. Gözlerimi hayata yumdum. 

Ve kader usulca fısıldadı kulağıma... 
''En Son Sözü Kader Söyler''                                  
                                                       SON
( Aşk Olsun-20 başlıklı yazı Mecaz Adam tarafından 2.02.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu