İnsan
İnsanın etrafında,
Akıl danışabileceği insanların olması,
Çok güzel.
Ve ağlayabileceği bi omuz,
İşte o omuz yoksa,
Yastıklara sarılır insan.
Karanlık kalbini aydınlatması için,
Yastıkların çiçeklerine bakar,
Yalnızdır halbuki.
Doldurmaz hiç bi şey,
Sıcak bi tenin yerini,
Sıcak bi nefesin yerini,
Sıcak bi sarılmanın yerini.
Ağlamak ister çılgınca,
Hıçkıra hıçkıra,
Ama sesi çıkmaz.
İçten ağlar,
Volkanlar patlarda,
Dışarıya ateş çıkartmaz;
Çıkartamaz.
İnsanlar anlamaz,
Anlayamaz.
Ve ah yastıklarım der.
Ve tekrar sarılır sıkıca,
Hayalindeki sevgili,
Anne baba kardeş eş dost evlat gibi.
Ama sarıldığında tekrar içi burkulur,
Ve o an bir sigara içer.
Derin bi nefes,
Alır sigarasından.
Derin bi hayat soluklar,
Yeni ana rahminden çıkmış bebek gibi,
Derin olur sigarasının iç çekişi.
Ve,
Tükürür balkondan aşağıya,
Nefretini.
Lanet okur,
Ve ağza alınmaz küfürler savurur,
Küfreder,
Küfreder,
Küfreder.
Ama,
Kimse duymaz genede,
Çünkü onu bile yapamaz insan.
Sadece,
Hayal edebilir.
(
İnsan başlıklı yazı
Recep Keleş tarafından
3.12.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
