AYRILIK
Ayrılık
düşünce derdine daldı
Adımı
zikredip anıyordu de
Ben buraya
göçtüm, o orda kaldı
Gurbete
küfredip kınıyordu de
Gözüme
damlayan yaşı takıldı
Yüzü kara
bulut bağrı söküldü
Bıraktığım
anda yere yıkıldı
Sevda
etrafında dönüyordu de
Kader azat
etse bahtı boşamaz
Köyden firar
etse dağı aşamaz
Bu dert ile
bence fazla yaşamaz
Özlem içten
içe kanıyordu de
Belli,
hasret ile ilk buluştuğu
Efkârın
kabına zor doluştuğu
Ne ışmarı
belli, ne konuştuğu
Feryadı
sukuta banıyordu de
Baktı sönük
sönük nazlı halıma
Bir hece
düşmedi tutuk dilime
Demek kurban
etti ömrü yoluma
Aşkı
nefesimden tanıyordu de
Çiftci baba
derim ondan adına
Kara toprak
koşmuş son imdadına
Bilmem ne
yazmalı şimdi yadına
Yavaşça
mezara konuyordu de.
Ahmet Çiftci 06-03-2016