Aldın
beni kapı dışına attın artık aşkım neye yarar
Ben
Mecnun sen Leyla olsan aşk bize nasıl uğrar
Severken
aşkın gölgesinde veremedik bir karar
Geldim
gönül sarayına askımla sen beni hiç sevmedin
Artık
aşk ne seni nede beni artık gelip sarar
Artık
senide beni de yâd ellerde acep kimler sarar
Artık
umutla bekleme aşk bizi bir daha uğramaz
Gelip
o tatlı gülüşüyle gönlümüzü hiç yakmaz
Birbirlerini
bunlar deli gibi seviyor diye hiç kimse bakmaz
Uyanmana
gerek kalmadı aşk bizi terk eyledi gitti
Tertemiz
aşkımız daha başlamadan burada bitti
Artık
senide beni de yâd ellerde acep kimler sarar
Artık
dünyamızı hasretin acıları sardı bürüdü
Daha
sevdiğim sardığım gün daha dün idi
Bilmem
severken ayrılık bize kapıda nasıl göründü
Severken
ne sen beni nede ben seni güldürdüm
İndik
gönül saraylarımızda işte süründük
Artık
senide beni de yâd ellerde acep kimler sarar
Dünya
artık varlığıyla bizim olsa neye yarar
Aşk
ile severken aşkımızla vermedik sevmeye karar
Şimdi
gözlerimiz ayrı illerde birbirini arar
Ayrılıktan
sonra söyle pişmanlık neye yarar
Şimdi
ikimizde yaşarız ayrı ayrı gurbette
Artık
senide beni de yâd ellerde acep kimler sarar
Kul
Mehmet’im beklerim senden bir haber gelsin
Gönlüm
o sevinçli haberle uçup sana gelsin gülsün
Ayrı
olsak ta hala bekârım gönlüm senindir gönlün bilsin
İster
bu gönlüm ömrü hep senin yanında geçsin
Aldım
gönlümü taşlara çaldım kesilmedi feryadı neylersin
Artık
senide beni de yâd ellerde acep kimler sarar
Bak
görür müsün artık gönüllerimiz boşuna ağlar kanar
Yâd ellerde bizi kimse sarmadan gel de geleyim
Seni alıp gönlünle kollarıma gönlüme tekrar sarayım
Mehmet
Aluç © Kul Mehmet