Gönlüne Sen Bir Sor Rotası Niye Bozuk
Aşkla
sevmeye yoksa senin niyetin
Dağların
başında neden gezersin
Mutluluğu
arama olmaz sana yakın
Bulamazsan
mutluluğu gönlünü yıkma sakın
Bulamasın
esen yelde ferahlık serinlik
Sevmeye
yoksa niyetin vardır art niyetin
Belli
ki kötü senin niyetin seni kör uyanık
Kalemin
ne suçu var gönlün dünden bozuksa
Bozuk
yazacak haliyle sen kötü oldukça gönülde
Kâğıt
kalem ne yapsın sen onu boşa karaladıkça
Kâğı da
keleme sen eziyet etme
Gönlüne
sen bir sor rotası niye bozuk
Bir
olan gönlünü ikiye bölersen
Sevgilerin
sahte olur sen boşa güldükçe hadsiz
Görürler
samimiyetsizliğini sen vazgeçmedikçe
Gözünde
sen kendini fazla büyütme
Baktığın
o gönül aynanı sen kır sakın gönülleri kırma
Bir
gün lazım olur sen gönülsüz kalma üzülür kalırsın
Zaten
yanmışsın haberin yok böyle hırçın gezersin sen
Yok,
sanki bir doğrun eğri yolda hep gidersin
Yolda
sen suç bulma gönlüne sor neden eğri yoldan gider
Derdin
çoktur hangisine yanacağına şaşırmışsın
Yiyecek
aşın çok çok şükür demek dilin ucuna gelmez
Sıcak
evde yaşarsın üşüyen üşürse dönüp bakmazsın neden
Çaresiz
kalınca çare için dost bulamazsın pusuda yatarsan
Kendine
kızmazsın neden pusuda yatar kadere isyan boşa edersin
Kendi
rezilliğini görmeden masuma kefen dikersin boşuna
Kefenin
kim giyeceğini Allah bilir onu da bilmezsin
Kendi
ektiğini kendin biçersin anlamazsın boşa kızarsın
Yalnız
tek başına kalınca hatayı kendinde değil kulda ararsın boşa
Gönlüne
girmeye layık değil hiçbir Leyla
Mecnun
değilsin sen kendin için durma ağla ağlayamazsın
Attığın
zehirli oktur gönülleri yaralar öldürür
Okun
ne suçu var onu atan kendinde suçu ara
Ok
atacağına biraz gülümse kapansın gönlündeki yara kanamasın
Gül
değilsin amma güldeki diken gibi batarsın umursamazsın bu ara
Kendi
yaptığın zulümle sen nasıl yaşarsın böyle
Sana
kimse yaklaşmaz kaçarlar anlamazsın sen hala
Hatayı
kendinde ara boşuna gönülleri yorma
Arama
bu dünyada bulamasın Rahmandan kaçarsan hikmet
Derin
sularda yüzersin boğulacaksın ama yine de hava atarsın
Suya
yüzerken bile gönlünde pusuya neden yatarsın edepsizce
Her
pusuya av gelmez bazen avcı av olur onu da sen bilmezsin
Bildiğinle
devam edersen zaten sen hiç gülemezsin naçar kalırsın
Naçarın
sebebi kaçanın yavşakça yaşaması olmasın sakın
Yavşakça
yaşamadan önce sor gönlüne neden yavşaklığı seçmiş
Yazan
kalem gönüle ulaşınca doğruyu her an yazar
Gönül
kapın kapalı buz gibi boşuna bekleme güneş doğsa fayda etmez
Isıtmak
istersen aç kapısını gönüllere az gül başka bir şey yapma
Aç
gönül gözünü gör âlemi veren karşılıksız veriyor bir anlasana
Gönlünde
dünyaya aç bir pencere otur seyret yaşadığın âlem neresi diye
Bu
afra tafraların ölümlü olan sen söylesene kime
Çölün
alev yeli gibi esersin ancak kendini yakarsın serabın içinde
Gönlün zehirden bir kuyu her yaklaşan içine düşer zehirlenir anlamazsın
Sor
o gönlüne neden serin değil ateşle uğraşır kendini seni boşuna yakar
Mehmet
Aluç © Kul Mehmet