Ne ıslık çalmayı biliyorum.
Nede dişlerimin arasından tükürmeyi.
Ne sakızı balon yapıp patlatmayı biliyorum.
Ne de otuz iki diş gülümsemeyi.
Ben yalnızca sevmesini biliyorum.
Yürekten sevmeyi.
Oda karın doyurmuyor.
Çünkü açlık kalbimde...
Hadi gel kadınım.
Gülüşünü bağışla güneşe.
Her mevsim açsın yüzlerde çiçekler.
Kainattaki her şey rabbimin eseri.
Biz insanlara sunulmuş eşsiz güzellikler.
Ve bunlarla birlikte,
Rabbimin emaneti sen varsın.
Gülüşü cennet kokan.
Edebi melekleri dahi kıskandıran.
Her mevsim yüzümde çiçek açtıran sen.
Kadınım kalbindeki güzellikleri bağışla bana.
Kuş tüyü hafifliğinde ellerin ve parmakların.
Bir kabalığı düzeltircesine dokunuyor.
Kainattaki güzelliğe gölge düşüren her bir şeye.
Dokunduğun her şeyi aziz kılıyorsun.
İyiki hayatımdasın.
Yoksa kanıma dokunurdu yokluğun.
Göçmen kuşların kanatlarında.
Yerleşik hayata geçti gönlüm.
Artık mesudum...
(
Kadınım başlıklı yazı
Mecaz Adam tarafından
14.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
