Klavye çıktı kaleme edildi koskocaman ihanet
Varıp ara sıra etmeliyiz bu can dostu ziyaret
Kalem klavyeye eder hayret tükenmez diye
Klavyede hayret eder kalem nasıl dayanır yazar diye
Şairin bir zamanalar can dostuydu bu kalem
Bilgisayar çıktı klavye aldı yerini hemen birden
Kolaya kaçtı yazar ben gibi onu görünce hemen
Klavyede hayret eder kalem nasıl dayanır yazar diye
Bir dost can gibi tutardı elinde kalemi yazar
Kalemde yazarı sarardı candan azar azar
Klavye öylemi yazarın dokunduğu tuşlar yığını
Klavyede hayret eder kalem nasıl dayanır yazar diye
Klavye öylemi yazarın dokunduğu tuşlar yığını
Tuşlar yığını da zamanı geldi aldı kalemin yerini
Elden ne gelir üzülme ey kalem hala gönlümüzdesin
Klavyede hayret eder kalem nasıl dayanır yazar diye
Nazlı nazlı salınırdı elde kalem yazarken
Gecenin yarısı şair sızarken beklerdi kâğıt başında
Bazen ıslanırdı şairin akan gözyaşında
Klavyede hayret eder kalem nasıl dayanır yazar diye
Klavye olsun kalem olsun yazaradır onlar dost
Birbirinden ayrılmaz görevleri aynı değerde post
Yazar ikisiyle de yazar olurlar birlikte gönüllere dost
Klavyede hayret eder kalem nasıl dayanır yazar diye
Sessizce sessiz yazıyor gece gündüz ikisi de
Sahte tebessüm etmez yazar ne zarar görülmüş nesinde
Kul Mehmet’im ikisi de dursun bir gönlün köşesinde
Klavyede hayret eder kalem nasıl dayanır yazar diye
Mehmet Aluç /Kul Mehmet