Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir sonbahar,
sendin gönül telaşım.
Eyvah! Dedim,
yandı akılsız başım.
Dinmez oldu
gözümden akan yaşım.
Deli gönül
aşka düştü, neyleyim.
Bahar bitti,
bir solukta geçti yaz.
Sevda çile,
umutlar kıştan ayaz.
Siyah saçlar
artık beyazdan beyaz.
Güller soldu,
bülbül sustu, neyleyim.
Eylül geldi
canlandı bak anılar.
Her sonbahar
gizli aşkı yeniler.
Bitmez oldu
dilimdeki haniler.
Hüzün dağım
yine coştu, neyleyim.
Yıllar geçti, habersiz
koydun beni.
Hasta düştüm
ecel yokladı canı.
Sonbaharda
özlem sardı her yanı.
Issız sahil
hüzün kustu neyleyim.
Zor olurmuş
sonbaharın sevdası.
Ağlamanın hiç
olmuyor faydası.
Kanla doldu
gözlerimin perdesi.
Yandı sinem,
gönül pustu, neyleyim.
Poyraz eser,
gazel düşer bağlara.
Bulut konar
yüce yüce dağlara.
Ulu Tanrı ömür
versin sağlara.
Eylül ayı bana
küstü, neyleyim.
Yoksul Macit,
çok çekti aşk elinden.
Bir gül sevdi
alamadı dalından.
Zalim Selda,
hiç anlamaz halinden.
Ondan önce
kalbim boştu, neyleyim.
Bu aşk beni
zora koştu, neyleyim.
Mehmet Macit
10.09.2017
Dikili/İzmir