Kazmak zorundayým: kazýp, deþmek sonra da artýklarýný ihanetin gömmek adýna doldurmalýyým bir yandan da boþluklarý ve boþ olan imgelerle aldatmalýyým kendimi.

Aldanmak kadar yorucu olmasa da sair duygu.

Sevmekle mükellef olmanýn temaþasý ve maruzat bellediklerim.

Derlediðim deðil de demlendiðim sonra da dertlerimi nasýl ki anlatamýyorsam, yüksünmek yerine cahil bir þiir bellemiþken hayatý ve de mesken tuttuðum boþ sayfayý.

Uyuya kalmaktan pek haz etmiyorum: evet, doðru zaten doðru þýklarý belgelerken her yeni gün gözümü alamadýðým o ý/þýk sonra da þýk bir hüzne denk düþüp hýrçýn deniz misali yordamakla geri durmak arasýnda gidip geldiðim.

Korkuyorum.

Sevdiklerimi kaybetmek korkuyorum madem… ah, güzel Allah’ým: en çok da seni seviyorum ama biliyorum ki kaybolmayacaksýn hiçbir yere iþte bu yüzden seni çok sevdiðim gibi korkuyorum ama bu, farklý bir korku: kaybetmek deðil de sana layýk olamazsam, diye tereddütler yükleniyorum.

Sevdiklerime meal yine sensin.

Sevdiklerime söyleyemediðim her þeyde de sensin ortaðým.

Ýþkillendikçe hayattan daha da çok seviyorum seni.

Geçen gün çiçekçi kadýna rast geldim: hani, kardeþi engelli olan o þiþman Çingene kadýn.

Yoksa günaha mý girdim? Ona þiþman demek deðildi istediðim sadece adýný bilmediðim için bu sýfatý uygun gördüm. Anla güzel Allah’ým anlýyorsun, deðil mi?

Öylesine korkuyorum ki yanlýþ yapmaktan ve yanlýþ telaffuz edilmekten gel gör ki; hep yanlýþ kelimeler geveliyor tanýdýðým tanýmadýðým kim ise…

Dedim ya; o çiçekçi kadýn.

Çok safým artýk eminim ve þahit de oluyorum saflýklarýmla dalga geçen insanlara.

Safça seviyorum oysa týpký o gün üzüldüðüm gibi yine saflýðýmla kafa bulan kaç kiþi.

Oysa sadece içimden sarýlmak geldi ona hatta yanýmda bir paket bisküvi vardý marketten aldýðým, onu paylaþmak istedim kadýnýn kardeþiyle gel gör ki yoktu yanýnda kardeþi.

Kötü bir þey yapmýþ olabilir miyim, diye sorguluyorum kendimi biteviye.

Vermediðim bir selam ya da selamýmý almayan herhangi biri.

Ürkünç coðrafyasý iþte benliðimin aslýnda önceleri böyle deðildim hatta hassasiyetimi ilelebet yok sayacaktým. Yaþ aldýkça yasým da arttý sonra da pekiþen kahkahalarý insanlarýn.

Sorulardan býkkýným ötesinde vereceðim cevaplarý dinlemeden kendi sorularýna yine kendi istedikleri cevabý veren sayýsýz insan.

 Sevmekle baþlýyoruz madem hayat basamaklarýný çýkmaya… iþte o ilk basamakta çocukluðumun en güzel yýllarýný geçirdiðim insanlar: elbette önce ailem sonra da yüreðimizin emektar sahibi dört güzel insan. Dört kanatsýz melek güzel Allah’ým: hani çok sevdiðin için senin yanýnda olan üç kardeþ ve dördüncü melek hala dünyada bizimle. Zaten kala kala o kaldý eskilerden ta ki dün sabah sevgili melek teyzemi senin yanýna uðurlayana kadar.

Zor bir gündü dün aslýnda her gün kendine göre zorluklarla dolu oysaki haftaya iyi baþlamak istemiþtim.

Çiçekçi kadýnla ne alakasý var, diyen kimse yok zira bu konuyu kimseye açmadým.

Aldýðým çiçeðin sadece iki üç dalýný götürdüm melek teyzeme ve söz verdim yeniden koca bir demet çiçekle tekrar ziyaret edeceðime dair ama kýsmet olmadý.

Dün baþsaðlýðýna gittim hala yataðý sýcaktý melek teyzemin ama boþtu ama yüreðim hala onunla dolu.

Geçen gün götürdüðüm o azýcýk çiçek ise hala solmamýþ sehpada duruyordu ama çiçeðin sahibi güzel insan çoktan defnedilmiþti.

Asla sorgulamýyorum, asla yargýlamýyorum ama kendim dýþýnda hele ki son zamanlarda böylesi yaftalanýrken… sen içimi biliyorsun bu yüzden dert deðil artýk anlaþýlýp anlaþýlmamak hele ki bu son kaybýmdan sonra.

Yoksa çiçek mi uðursuz geldi?

Annem çok kýzýyor bana ve iyice saçmaladýðýmý söyleyip de… arkasýný getirmiyor zira o da çok üzgün ve bitkin.

Aðlamaktan insanlar niye utanýr ya da ne sebeple dalga geçerler aðlayan birini gördüklerinde? Yoksa ben hep mi yanlýþ insanlara denk geliyorum?

Zor çok zor ama sen hep dayanma gücü veriyorsun kullarýna.

Çiçek almayý düþünmüyorum artýk hele ki o kadýndan asla almam.

Affet beni, güzel Allah’ým hem sen bilirsin içimdeki iyi niyeti yoksa bir ömür böylesi yýpranýr mýydým?

Yalanlarýný ifþa etmemek adýna ne çok yeni yalan söylüyoruz. Kendimi de dâhil ettim ama eminim ki en azýndan farkýnda olmadan söylüyoruz bazý yalanlarý yoksa kim durduk yerde yalan söyler? Aslýnda durduk yerde yalan söylemek için bahane mi yok?

Keþke tüm ý/þýklar berrak ve dingin olsa ve de sevgiye uzansa yolumuz.

Çiçek almayý hep sevdim hele ki sevdiklerimi mutlu etmek adýna alýyorsam bazen de kendime.

Ama korkuyorum artýk.

Kendimden korkuyorum.

Ýnsanlardan da.

Sevdiklerimi kaybetmek ise en barizi.

En çok senden korkuyorum güzel Allah’ým ama seni kaybetmekten deðil sadece sana yakýþýr bir kul olamama korkusu ve evet, derlediðim doðrularý çamura bulayacaklar diye korkuyorum hatta çamura bulanmýþ ve leke sürülmeye çalýþýlan doðrularým yok mu…

Kendimden korksam neye yarar ya da kendimi doðru ifade etmek adýna kendimi kendime sunmaktan yorgun düþmüþsem…

Korkmadýðým tek bir þey var aslýnda: hayattan sonsuza kadar ayrýlýp sana kavuþmak hatta ölümü huzurla eþleþtirdiðim…

Rabbim, sana emanetim, sana emanetiz.

Korkularým yersiz olsa keþke ama ne eylersen güzel eylersin bu yüzden içim ve vicdaným o kadar rahat ki.

Yanýnda olan tüm sevdiklerimi çok özlediðimi biliyorsun ama en çok da huzuru özlediðimi ve elbette senine buluþacaðýmýz o bilinmez tarih.

Bir süre çiçek almayacaðým ya da aldýðým çiçekleri denize býrakacaðým en azýndan doðaya ait ne ise yine aslýna sunulsun diye hem çiçeklerin dilinden en iyi merhamet ve vicdan sahibi olanlar anlamaz mý?

Sana emanetim madem, huzurluyum seni her andýðýmda ve sunduklarýnla ihya etmiþken biz aciz kullarýný…