Ayla
Ormanın kuytusunda
Yere çarpan yaprağın sesi
Bile tükeniyor
Kurumuş bir kabuk
Toprağın bağrında inliyor
Bekliyor avuçlarım
Tanrının meleklerini
Duyuyorum şimdi
Ağıtlar yakıyor
Derinden derinden
Mahlukatlar
Şeytan bile azapta
Soluk ay ışığı da olmasa
Şu çalılıkların kana bulandığını
Cansız bedenleri kim görecek
İnliyor savaşın ortasında ki
Sarp yalnızlıkta
Masum çocuk Ayla
Gözünün yaşı birgün diner mi
Ankara Ankara güzel Ankara
Derken sınıfta
Postal izlerini
Bırakırken ardında
Tarhana çorbası pişiyor
Ana ocağın da
Hasret ekiyor hiçliğin içine
Süleyman
Silahların gerçeği
Canhıraş sukunluğa boğuluyor
Kulakları sağır ediyor galiba
Süt şişesi dönerken bir bombaya
İnsanlık sınavından
Geçiyor dünya
Karıncalar dile geliyor
Bir de bir kız çocuğu olan Ayla
Yaban elinde
Bilinmeyen lügat dökülüyor ağzından
Baba beni bırakma
H. Çiğdem Deniz
(
Ayla başlıklı yazı
çitlembik tarafından
10.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
