Adýmlarýmý sayma ihtimalim var. Sadece ihtimal. Sonra da geri adým ne de olsa kurguladýðým t-cetveline layýk olmalý saydýðým adýmlar.

Ad’ýmýn ne olduðunu soran bölük komutaný. Nispeten yakýn duran ama ne zamanki özeline girsem kaþlarýný çatan. Hani neredeyse yan bakana yamyam bakýþý atan.

Adýmlarým. Tekdüze. Oysaki görme engelli deðilim. Belki de duyma engelli olma ihtimalimi var sayýp, kör vicdanlarýn seslerini duymamaya çalýþýyorum.

Gri saçlý kadýn. Gri kazaklý. Her þeyi gri. Sözleri ise siyah. Aslýnda ruhu kara çalan. Yine de ne zaman dolduruþa gelse gücü bana yetiyor.

Dýþ kapýnýn mandalýyým gözünde. Gözlerinde. Gözlemlediðime dair en ufak bir kayýt olmasa da.

Engellerle dolu hafýzam. Aslýnda onlara göre bir hafýzam da yok. Ya da devreleri yanmýþ.

Aslýnda elektrik veren hep o kýzýl saçlý hemþire idi.

Elektrik aldýðýmdan azýný verdim ona. O, öyle diyor.

Ama onun verdiði elektrik sayesinde bir önceki platonik aþkýmýn adýný da cismini de unuttum. Ve bir evvelkini de.

Sonra sormaya kalktýlar yarý kýzgýn yarý deli bakýþlarýyla.

Ýyi de deli olan onlar deðildi ki.

Kýzýl saçlý hemþire raporu uzattý klinik þefine.

Neymiþ efendim?

Çok yoðunmuþ.

‘’Þimdi okuyamam. Asistaným gelecek az sonra. O okusun.’’dedi.

Demez olaydý.

Þuh bakýþlý hemþire öyle bir baktý ki gözlerine adamýn.

Yere düþen kalemi iþaret ettim.

Gören olmadý.

Aslýnda yere düþen kalem filan da yoktu.

Usulca bir kâðýdý iliþtirdi cebine kýrmýzý saçlý dilberin.

Onca elektriði yedir bana sonra da gel, doktora yazýl.

‘’Yavrucuðum…’’demesine kalmadý ki adamýn… ne de olsa yavrusu yerindeydi sinsi hemþire.

Babacan bakýþlarýnda bir zafer kazanýlmýþlýðýn edasý vardý.

Aptal kafam.

Sen onca elektriði ye sonra da bunlarýn oynaþmalarýna tanýklýk et.

‘’Anan baban yok mu senin genç adam?’’

Baktým gri hücrelerimden kalanlarý süzerek akýl süzgecimden.

‘’Bana mý dediniz?’’

‘’Evet, yavrucuðum sana dedim.’’

Sonra da sinsi sinsi güldü.

Deli mi ne?

Bunu söyleyen yanmayan gri beyin hücrelerimden süzülen iki üç isyan yaþýydý. Yasýmý unuttum ama yasa gereði neden burada tutuluyorsam?

‘’Ne zaman çýkarým, hocam?’’

Belli ki adam sorduðu soruyu da unutmuþ kadýnýn kýrmýzý saçlarýný kokluyordu.

Ýþte bu!

‘’Kokusu nasýl?’’

‘’Efendim?’’

‘’Þey, elektrik. Kokuttu tüm organlarýmý. En çok da saçlarýmý yaktý.’’

Pis pis güldü hemþire.

‘’Sen saçlarýnýn yandýðýna þükret. Bir de saçýný kaybedenleri görsen kanser tedavisinde.’’

Ýyi de onlar bu kadar elektriðe maruz kalmýyorlar ki…

‘’Ne dedin sen?’’

Ýçimdeki ikizin sesini duyar duymaz sustum. Allah’tan onlar duymadý da kadýn tansiyonumu ölçüp feveran etti.

‘’Aman Allah’ým nabýz alamýyorum.’’

Salak karý. Tabii alamazsýn. Tansiyon aletinin pili bitmiþ.

‘’Hemen yoðun bakýma almak lazým.’’

Sonra dürtükledim karýyý.

‘’Pil…’’

Fazla elektrik verince bataryalarý mý aktý ne þunca aletin de bozulduðuna hiç tanýk olmadým ya…

Kimin dediðini bilmeden, görmeden gözlerim tekme attým.

Aslýnda uçan tekme atmak isterdim ama.

Sonra da doktor ýsrarcý tavrý ile dikti gözlerini gözlerime.

‘’Hala direnmeye devam edeceksen iþimiz zor seninle. Ve son defa soruyorum. Evini neden ateþe verdin? Üstelik ne istedin bunca insandan da sað kalan iki kiþiden biri sensin sadece? Söyle bakalým. Bak iþim gücüm var. Þimdi yavrucuðumla… þey ne diyordum?’’

‘’Hemþire Haným, yazýnýz efendim. Yangýný çýkaran ve polise sorgusunda yine hunharca polisi vuran ve yaralanmasýna sebebiyet veren Kazým B. hala yangýný ne sebeple çýkardýðýný itiraf etmemektedir. Bu yüzden tedaviyi güçleþtirip hem kendi saðlýðýný hem de kamu güvenliðini tehlikeye atmaktadýr.’’

‘’Þey…’’

‘’Söyle yavrum.’’

‘’Acýktým efendim. Malum diðer hemþire de izinde. Acaba diyorum ki; ekmek arasý bir þey mi söylesek? Hem yeriz hem sohbete… þey sorguya… pardon tedaviye de devam edersiniz. Zaten bu adamýn da hafýzasýnda fazla bir þey kalmamýþ belli ki…’’

‘’Acýktým.’’

‘’Zýkkým ye, evladým. Tak serumu kýzým da zýlgýt yemeden üç beþ gün daha uyutalým. Çok mu acýktýnýz muhterem mesai arkadaþým?’’

‘’Ay, iltifat ettiniz efendim.’’

‘’Seni bir yerden gözüm ýsýrýyor ama.’’

‘’Duymadým. Tekrarla. Yangýný neden çýkarttýðýný söyle de seni hapishaneye sevk edelim.’’

‘’Ya, ikizim?’’

‘’Neyin, neyin?’’

‘’Ýkiniz, dedim. Daha çok elektrik verir bu aþüfte. Tamam, hatýrladým seni.’’

‘’De, bakim.’’

‘’Sen o kadýnsýn. Hani televizyona çýkýp da kaybolan ikizini arayan. Sonra da ben baðlanmýþtým televizyona ve itiraf etmiþtim aþkýmý da sunucu kadýn kýzýp telefonu kapatmýþtý. Neymiþ efendim? Burasý evlilik programý deðil. Sonra da televizyonun kablosunu kesip seni ve o sunucu bozuntusunu ateþe vermiþtim. Osun sen, evet, osun.’’

‘’Ýkizin mi var senin, yavrum?’’

‘’Asla. Deli iþte. Ne dediðini biliyor mu?’’

‘’Haklýsýn. Sen o ilacý üç doz ver de üç gün daha uyusun. Olmadý elektro þok veririz son bir parti. Allah ne verdiyse… þey týp neyi emrediyorsa.’’

‘’Doktor Bey…’’

‘’Efendim?’’

‘’Hazýr sizi yakalamýþken. Þey, faturalar çok kabarýk gelecek bu ay. Malum elektriðe zam geldi. Yine de… deðer ne de olsa kaçak elektriði vatandaþ ödüyor. Hem fazla elektriðin zararý da olmaz. Adý üstünde: elektrik. Ha var ha yok. Çýkalým mý hazýr elektrik kesilmeden?’’