Online Üye
Online Ziyaretçi
ışıklar kör
geceler cellat
içim kış
ellerinde bir avuç güneşle gel
seni üşüyorum tenimin sancısında
kuşatırken sokakları gölgeler
kül rengi papatyalar çöker şehrin gözlerine
ve usulca kentin uğultusuna karışır sensizlik
yine,
yeniden ne yana dönsem sana çarparım
gülüşüne dem çektiğim yar
can/sızım,
kokun içimde kurşun
hangi namluya sürdüler seni
kaç adımdı yokluğun
bil ki
gittiğin uzaktayım
bil ki
gittiğim hiçbir sürgün alışamadı yokluğuna...
ilhanaşıcıaralıkikibinonüç