ALLAH’IN BÝZÝ ZÝKRETMESÝ NE DEMEKTÝR?

    Bizim Allah’ý zikretmemiz, ALLAH ismini devamlý tekrar etmemizdir. Allah’ýn bizi zikretmesi ise rahmet, fazl ve salavat nurlarýný göndermesidir.

76/ÝNSÂN (DEHR)-3: Ýnnâ hedeynâhus sebîle immâ þâkiren ve immâ kefûrâ(kefûren).        Muhakkak ki Biz, onu (Allah'a ulaþtýran) yola hidayet ettik. Fakat o, ya (Allah'a ulaþmayý diler) þükreden olur, ya da (Allah'a ulaþmayý dilemez) küfreden olur.

2/BAKARA-152: Fezkurûnî ezkurkum veþkurû lî ve lâ tekfurûn(tekfurûni).                                  Öyle ise Beni zikredin ki Ben de sizi zikredeyim. Ve Bana þükredin ve Beni inkâr etmeyin.

     Küfürden ve dalâletten kurtulmak için Allah'a ulaþmayý dilemek gerekir. O zaman kalbin mührü açýlarak, kalbin içine îmân girer. Böylece kiþi küfür üzere olmaktan kurtulur, mü'min olma þerefine ulaþýr, þükredenlerden olur. Allahütealâ hem Dehr (Ýnsan) Suresi 3 hem de Bakara Suresinin 152. ayet-i kerimelerinde þükürle küfrü karþý karþýya dizayn etmiþtir.

     Þükür, küfrün tam zýddýdýr. Çünkü mutluluðu yaþayanlar, huzura adým adým yürüyenler, o duyduklarý huzurun karþýlýðýnda Allah'a hamdedeceklerdir, þükredeceklerdir. Ama kâfirler, hiçbir zaman Allah'a þükretme gereði duymayacaklardýr. Allah'a ulaþmayý kalplerindeki küfür sebebiyle dilemeyecekler ve bu yüzden gidecekleri yer cehennem olacaktýr.

     Burada bir hususa daha iþaret ediyor Allahütealâ. Zikir müessesesi, kiþiyi her gün biraz daha Allah'a þükreden bir pozisyona getirir. Kiþi mü'min olmadýkça, küfürden kurtulmadýkça ne kadar zikrederse etsin, kalbinde hiçbir þey gerçekleþmez. Allah'a ulaþmayý dileyenler ancak onlar þükredenlerden olurlar. Ve þükür, onlarýn davranýþ biçimlerini teþkil eder.

39/ZUMER-23: Allâhu nezzele ahsenel hadîsi kitâben muteþâbihen mesâniye takþaýrru minhu culûdullezîne yahþevne rabbehum, summe telînu culûduhum ve kulûbuhum ilâ zikrillâh(zikrillâhi), zâlike hudallâhi yehdî bihî men yeþâu, ve men yudlilillâhu fe mâ lehu min hâd(hâdin).                                                                                                                                         Allah, ihdas ettiði (nurlarýn) ahsen olanlarýný (rahmet, fazl ve salâvâtý), ikiþer ikiþer (salâvât-fazl ve salâvât-rahmet), Kitab'a müteþabih (benzer) olarak indirdi. Rab'lerinden huþû duyanlarýn ciltleri ondan ürperir. Sonra onlarýn ciltleri ve kalpleri Allah'ýn zikriyle yumuþar, sükûnet bulur (yatýþýr). Ýþte bu, Allah'ýn hidayetidir, dilediðini onunla hidayete erdirir. Ve Allah, kimi dalâlette býrakýrsa artýk onun için bir hidayetçi yoktur.

33/AHZÂB-43: Huvellezî yusallî aleykum ve melâiketuhu li yuhricekum minez zulumâti ilen nûr, ve kâne bil mu’minîne rahîmâ(rahîmen).                                                                                 Sizi (nefsinizin kalbini), karanlýklardan aydýnlýða çýkarmak için, üzerinize salâvât (vasýtasýyla nur) gönderen, O ve O'nun melekleridir ki O, mü'minlere Rahîm(dir). (Rahîm esmasýyla tecelli eden).

24/NÛR-21: Yâ eyyuhellezîne âmenû lâ tettebiû hutuvâtiþ þeytân(þeytâni), ve men yettebi’ hutuvâtiþ þeytâni fe innehu ye’muru bil fahþâi vel munker(munkeri) ve lev lâ fadlullâhi aleykum ve rahmetuhu mâ zekâ minkum min ehadin ebeden ve lâkinnallâhe yuzekkî men yeþâu, vallâhu semî’un alîm(alîmun).                                                                             Ey âmenû olanlar, þeytanýn adýmlarýna tâbî olmayýn! Ve kim þeytanýn adýmlarýna tâbî olursa o taktirde (þeytanýn adýmlarýna uyduðu taktirde) muhakkak ki o (þeytan), fuhþu (her çeþit kötülüðü) ve münkeri (inkârý ve Allah'ýn yasak ettiklerini) emreder. Ve eðer Allah'ýn rahmeti ve fazlý sizin üzerinize olmasaydý (nefsinizin kalbine yerleþmeseydi), içinizden hiçbiri ebediyen nefsini tezkiye edemezdi. Lâkin Allah, dilediðinin nefsini tezkiye eder. Ve Allah, Sem'î'dir (en iyi iþitendir) Alîm'dir (en iyi bilendir).

Allah razý olsun

Burhan AKSU