Þarkýlar ve Ben

Sen hangi þarkýnýn sözlerine vuruldun?

Hangi þarký seni aðlattý acep?

Hangi þarkýyý çaldýrdýn peþ peþe býkana dek?

Ýçine düþtüðün ummanda

Hangi þarký sana yoldaþlýk etti ey yar?

Yoksa bunlarý ben mi ürettim kafamda?

Sen hiç âþýk olmadýn mý yoksa?

Takýlmadýn mý þarkýlara benim gibi?

Seni bilmem ama ben þarkýlara baðladým gönül göçümü

Bir rüzgâr gibi vurur beni nameler o diyardan bu diyara

Ben þarkýlardaki hasreti çektim hep senin ardýndan

Hep þarkýlardaki gurbet ellerden haykýrdým sana halimi

Ýçimde Mecnun’un çölleri kaynadý

Gözlerimde büyüdü Ferhat’ýn daðlarý

Yusuf’un düþtüðü kuyulardan seyrettim gökyüzünü

Þarkýlar yaktý baðrýmý Kerem gibi

Þarkýlarda aðlayan adam bendim

Hayata kahreden sözler benimdi

Hüzünlü nameleri hýçkýran sazlar benim

Bendim baþýný taþlara vuran tövbekar

Bendim sene de bir gün gelirdiye yollarý bekleyen

Nisan Yaðmurlarýnda aðlayan bulutlar gözlerimdi

O eski þarkýyý söyleyen rüzgarlar sesim

Þarkýlar ve ben etle týrnak gibiyiz

Lakin þarkýlardaki vefasýz sen deðildin

Hayýrsýz diyemedim sana þarkýlardaki gibi

Sen ne o zalimdin ne de o kalpsiz

Bakma sen kahýrlý þarkýlara takýldýðýma

Zalim de benim, hayýrsýz da

Sen de beni bir þarkýda dinle ey yar

Baktýn ki gözlerin nemlendi

Deðiþtir þarkýyý

Sen bana gelmesen de eskisi gibi 

Ben sana her þarkýda güller ile gelirim

Þarkýlarda aðlasam da

Sana hep gül derim

Þunu bil ki ey yar

“Açýp ellerimi böyle her gece 

Doðmayan güneþten seni dilenirim…”