Anlamlarý karýþtýrýyorum ya da anlam olmaya meyleden kelimeleri.

Sýra dýþý, kalburüstü satýrlarýn dolduruþuna geliyorum bu sefer kelimelerden yüksünüyorum derken yükselen mihraba odaklanýyor iç sesim üstelik kesintisiz ve kasýntýsýz.

Bir yükleme sahip olma isteðim sonra da yüklendiðim duygularý açýk farkla ýslah etmek: önce bana dokunan sonra da benim dokunduðum.

Sure benzeri aslýnda içimin yankýsý ya da ben bayat peksimet tadýnda o reçine misali acýyý ýslýklýyorum.

Ýfa ettiðim mi ima edilen mi ya da ikrar yüklenip tüm harfleri ve heceleri tetikleyen mahremiyet mi?

Olmasý gereken ne ise.

Olmadýktan sonra ben neyin derdindeyim ya da olmak zorunda olan ne olabilir?

Kuru sýký bir tabanca misali rahmeti tetikleyen hüzün sonra da alaylara sebebiyet veren benim dalgýn gel-git hallerim ama alýndýðým ama alýnmak zorunda olmadýðým ve her anlamda kendimi suçlu hissettiðim. Kýsaca bir kaos ve ortada çözülmesi gereken bir problem var mý, yok mu onun da bilincinde deðilim.

Sýrt üstü tüm meziyetler.

Sýra dýþý mekânlar ve cibilliyetsiz, ihtiþamlý kahkahalar lakin insanlarýn kendine deðil de çevredeki olaylara geliþtirdikleri o menfi duruþ.

Çok kötümser olduðum günlerde, gündüzü bile lav ettiðim.

Çok iyimser olduðum zamanlarda karayý beyaza çalan içimin neþesi.

Bir dostun selamý, kelamý.

Yeri geldi mi, düþmancý bir tutum hâsýl olmasa da içime kapandýðým sessiz ataklarým sonra da boyumun ölçüsünün kaça tekabül ettiðini ölçmek adýna teftiþe çýktýðým saatler ve boy gösterdiðim mekânlarda zaman zaman kendime yabancý olmanýn getirdiði o sýkýntý ve ne zamanki sýðýnsam sevdiklerime akabinde eþlik eden hulasa yaþlar ve her nedense kendimi dünyanýn merkezi ve lanet mekanizmasý gördüðüm.

Sevdiðim kadar da sevgiyi en yüksek kademe yerleþtirip, tutanaklarda kazýlý kayýtlar ve meþrepler ve iç sesin heyecanýna yenik düþüp satýrlar kazýrken, kelimeler kanarken ve ansýzýn dinginliðe kavuþtuðum…

Göstermelik de deðil hani ya da baþtan savma sonra da kuramlar addedilen davranýþ münazaralarý ve bellekte saklý nice veri ve her nasýlsa silmeyi beceremediðim kötü hatýralar hâlbuki bellek unutma taraftarý her neyse ruhu daraltan ama her nedense aklým takýlý, bilmem kaçýncý senenin kaçýncý ayýysa ve günü gününe hatýrladýðým.

Mezarýnda konuþlu kemikler ama ruhlarý çevremde ve hazin sunumu dünün: belki babamdan miras belki dünümden aþýrdýðým bazense ufak tefek mizahi sunumu günlük hayattan bir mizanseni ben sererken ortaya aslýnda sere serpile uyumaktan imtina edip, aklýmýn serptiði çakýl taþlarýndan beni takip etmesini dilediðim iyilik perim.

Biraz araþtýrma yapmak yine teknolojinin nimetlerinden boyutsuz faydalanmaktan zaman zaman gocunduðum ve rast geldiðim iki üç insan yine dünümün kýrýk tekerine vidalý belki de bir hava yastýðý yine gün içerisinde geçirdiðim duygu kazalarýnda ben ani bir refleksle ve ani bir sunumla yine ruhumu korumaktan baþka da bir amaç taþýmadýðým yine de kendimi üzülmekten alýkoyamazken.

Biliyorum ki; ayrýntýlar sýfatlarla örtüþüyor.

Biliyorum ki; öncelikle kendime yetemiyorum.

Biliyorum ki; ben her ne kadar kabullenmiþsem eksilerimi çok da önem arz etmiyor çoðu insanýn gözünde ve çivi çiviyi sökercesine söküp çýkarýyorlar içimdeki tuðlalarý ve ani bir göçük ve ani bir düþüþ ve ani bir yýkým hem de ölümüne ya da ruhumun solunumunun durduðu ve beden dilimle her türlü taarruzu alt etmek adýna yine disipline ettiðim nefsim, irade gücümü sonuna kadar zorladýðým yine de mutsuzluktan fazlaca nasiplendiðim.

Göze görünen.

Ve yüreðe iyi gelen.

Ýþte çýkýþ noktam.

Savunma mekanizmam nasýl ki çöküyor ben de çömez bir çýrak oluyorum yine gönül dostu tabir ettiðim hangi hümayun ise ve ben hangi yürekte hangi kelimeye ve sýfata denk düþüyorsam.

Asýl kaygý iþte burada hâsýl oluyor: kimin gözünde neyle eþleþiyorum ya da bir yabancý bile beni karþýdan nasýl tanýmlayabilmekte?

Zorluk katsayým sonsuza devinen bir yoðunlukta ve elimde binlerce bilinmez varken karþýlýðýnda çözmem gereken sadece bir denklem var: düþünebiliyor musunuz ki binlerce bilinmeze karþýn ayný sayýda denklem kurmam gerekirken elimde sadece bir taneyle yetinip tüm matematik kuramlarýný ihlal ediyorum. Mekâný cennet olsun… Böylesi bir sunumda okuduðum rahmet kime olabilir ki? Elbette hayatýmda ve eðitimimde önemli roller üstlenen sevgili matematik öðretmenim hatta bir iþ görüþmesinde bana referans olup yine iþe girmeme vesile olmuþtu. Gerçi ben sadece bir ay çalýþýp baþka bir sektöre geçiþ yapmýþtým ve geri de dönememiþtim rahmetliye.

Þekil A’da görüldüðü üzere; eklenen yeni bir denklem ama sayýsýz da bilinmez.

Misal…

Çalýþtýðým o þirket hala mevcudiyetini koruyor mu?

Matematik öðretmenimin ölümünden niye geç haberim oldu?

Yaþasaydý ona neler anlatýrdým?

Anlattýðým þeylere ek olarak sorularýma yanýt verir miydi?

Gün dönümü.

Gecenin rehaveti.

Saatin kaç olduðunun da hiç önemi yok hele ki kullandýðým bilgisayarýn saati bile geri kalýyorsa…

Yetindiðim kadar ve yetebildiðimden de fazlasýný yarýna depoluyorsam ve çerez niyetine okuduðum kitaplarda rast geldiðim hayatlara niye benzemiyorum?

Devingen ruhun vurduðu kýyýdaki o ritmik dalgalar fazlasýyla gürültücü ve yýpratýcý bu anlamda kendimi tekrar atýyorum derin sulara.

Sakin bir hayatýn deli vuruþlarý belli ki; mizansen kaygýmda ben bir mevta rolü üstelenip, günü ve hayatý bile tehir ediyorsam ve akla zarar ayrýntýlarý tek tek iþliyorsam alt belleðime… ve rüyalarýmdan gerçeklere uzanan o metaforlarý yeknesak bir veri olarak görüp yazdýklarýma yansýtma ihtiyacý hissediyorsam ve gidiþattan bile kendimi mesul görürken…

Aradýðým tüm verileri aslýnda dün yuttum ve henüz bedenimdeler bu yüzden asla ve asla açlýk hissetmiyorum. Nefsime sahip çýkmanýn getirdiði o huzur derken belleðime attýðým veriler ve pekiþen duygularým yine karþýlaþtýðým ne ve kim ise ben bir þekilde katma deðerini alýp toptan hesaplýyorsam ömürlük gelir ve giderleri… sonuç mu?

Yaþadýðým ve yazdýðým sürece o makûs sonuca ulaþamayacaðým çok bariz bu anlamda geçici bir bütçe ayýrdým günlük iç sesime hele ki mutlak mutluluk yine yüreðin ibresinin takýlý olduðu o bilinmez de ben hala sýr gibi saklarken tüm verileri belli ki yüreðimin külliyesi benden bile mutlu ve bahtiyar ve ben öðüttükçe kaygýlarýmý, dirilen bir çiçekten de farkým yok gün sonunda oysaki uyandýðýmda ve güne baþladýðýmda boynunu bükmüþ ve susuzluðun da seyrindeyim yine günlük kaygýlarým uzaklaþtýkça ve sevginin de dibine vurmuþken, daha ne isterim Allah’tan? Sevdikçe dirilmeyi meþk edinmiþ cüz-i irademde hangi fasýlsam artýk ömürlük direncin her þeyin çok çok üstünde olduðu…