Online Üye
Online Ziyaretçi
Elbet bir gün sonu gelecekti,
Bu masalsı güzel rüyanın.
Elbet bir gün dökülecekti,
Seni her düşündüğümde, kirpiklerimin ucunda,
Zar zor tutmaya çalıştığım gözyaşlarım.
Ve bir gün gelip, yaşanacaktı nasıl olsa,
Sende korkuyla beklediğim, o kırgınlıklarım.
Garip bir suçluluk duygusuyla,
Kendimden bile utanacaktım.
Sanki bir suç işlemişim gibi,
Herkesten ve her şeyden kaçacaktım.
Ne varlığına sevinebilirim artık,
Ne seni çok özledim diyebilirim.
Yok… Yok… Sen üzülme,
Bu sefer giden bendim habersizce,
Sen kal … Kal öylece,
Artık adımın esamemin okunmayacağı o yerlerde.
Belki söylemek istediğim,
Senin gibi yüreğime bir türlü sığmayan,
Kocaman sözlerim vardı.
Ama bil ki söylemek isterken susmaktı en ağır olanı,
Belki her şey yarım, her şey yalandı.
Vaha da sendin, kâbus da.
Olanda sendin,
Şimdi olmayan da,
Evsiz bir garip gibi, dolaşıp duruyorum başıboş sokaklarda.
Senden bir hatıra var sanki,
Her nereye baksam, çıkıyorsun karşıma.
Nasıl bir sızı bu,
Hem yara, hem tuzu bir arada.
Üzülme… Nasıl olsa zamanla geçer dediler,
Ama geçmedi, geçmiyor…
Artık senli yalanlar bile, inan hiç fayda etmiyor
Nasıl tutabildim içimdekileri bunca zaman,
Bazen kendimden bile korkuyordum,
Dilim dümenini kıracak yüreğime doğru,
Ortaya saçılacak diye sana hissettiklerim bir an.
Yalan… Yalan… Yalan…
Bu yalnızlıkta,
Bu her yanımı kaplayan sensizlikte, beni sende tutan.
Küçük tatlı bir yalan,
Uyanma vakti geldi yüreğim,
Haydi kalk, haydi uyan,
Bak mevsimler değişmiş,
Hazan vaktidir başlayan,
Sarıp sarmalamak gerek şimdi,
Bu aşk ayazında üşüyen kalbimi.
Duyuyor musun ey yar,
Sensizliğe mahkûm etme beni,
Birde sen,
Birde sen, bırakıp gitme beni.
https://www.youtube.com/watch?v=ADvBjX5AXLc