Mevsim yine sonbahar,

Mevsim yine sensizlik.

Ve aðaçlar yalnýzlýða soyunmakta kýþa meydan okur gibi.

Herkesin, herþeyin bir cesareti var korkularýna karþý.

Bir benim cesaretim, bir benim direncim,

Bir benim tahammülüm yok,

Yokluðunla ilgili hiç bir þeye.

Alýþamadým bir türlü iþte her nedense,

Böyle nefessiz bir ömür sürüp gitmeye.

Varsýn böyle olsun bugünde yine,

Hüzün, senide takýp koluna, dayansýn kapý önlerime.

Biraz oradan konuþuruz, biraz buradan,

Biraz havadan, biraz sudan,

Biraz benden, biraz senden.

Ama en çokta senden,

En çokta senden…

Hani þu kalbimin idam hükmünü,

Bir cellat gibi yerine getirebilsem önünde,

Ýçinde olaný hakkýyla bir gösterebilsem,

Bir türlü hissetmeyen þu kalbine,

Bak iþte sen buradasýn,

Ve burada böyle yaþýyorsun.

Sen burada böyle yaþýyorsun,

Ben burada böyle kanýyorum.

Ve sensiz geçen her vakit biraz daha ölüyorum desem,

Diyebilsem, diyebilsem.

Varsýn olsun hep böyle olacak deðil ya,

Bir sabah uyandýðýmda belki herþey geçmiþ olacak,

Ne hayatýn yalnýzlýðý, ne hüznün acýmasýzlýðý,

Ne sol yanýmýn aðrýsý diye,

Bir umut uçuruversem gökyüzüne.

Her namazdan sonra duaya kaldýrdýðým bu günahkâr ellerimi,

bir gün mutlaka rahmetiyle doldurarak verecek rabbim.

Bir rahmet ki,

Ýçinde biraz sen, biraz teselli, biraz sevgi.

Saçýlýverecek bütün ümitsizliklerimin üzerine,

Topraða atýlan tohumun beklediði yaðmur gibi.

Bir rahmet ki yeþerecek,

Solan ve kuruduðunu sandýðým herþey onun üzerinde.

Belki giden geri gelmeyecek,

Belki dönsede yine hiç sevmeyecek,

Yine hiç özlemeyecek,

Dahasý bunlarýn hiç birini bilmeyecek belkide.

Yine tek kelime etmeyecek içinde adýmýn geçtiði.

Varsýn öyle olsun,

Yine benden olsun bütün giden,

Nasýl olsa alýþtým böyle yaþamaya ben.

Hayat senin, kalp senin, karar senin.

Seversin kime ne,

Sevmezsin kime ne,

Biz yine yetiniriz nasibimize düþen ile.

Elbet, elbet her sýnavýn bir sonu var.

Onun olmasada benim var.

Yani eninde sonunda bitecek bu iþkence,

Bir umut var, bir umut.

Senin geliþin ihtimal, onun geliþi kesin.

Sayki ben seni hiç görmedim,

Say ki sen beni hiç bilmedin,

Ýki yabancý gibi,

Ayný vakitte gelip geçtik bu dünya üzerinden,

Ayný havayý paylaþtýk sadece,

Ayný þehre ayak bastýk bir süre,

Hepsi bu kadar iþte,

Hepsi bu kadar…

An gelir bir þey kalmaz,

Ne senden ne benden, nede sözlerimden

Yarým kalmýþ bir yalan rüya,

Bir kýrýk kalp, bir çift yaþlý göz.

Zaten bir muamma deðil mi bu hayat.

Ýster boþver gitsin, ister bu sýrrý çöz.

Varsýn öyle olsun,

Hayat senin istediðin gibi davransýn bana.

Bu saatten sonra ne çektiðim acý umurumda,

Nede bu kahrolasý yaþadýðým dünya.

Her þey senin olsun,

Gönlünden geçen her ne varsa,

Ama o gülüþünü sakýn gösterme benden bir baþkasýna.

Ýþte bu son vedadýr,

Benden sana kalan son hatýra.

Bir seni unutamam,

Bir de sende nasýl yandýðýmý asla.

Bir de adýný,

Bir de adýný, böyle mýh gibi çakýlýp kalmýþken aklýma.

Sen kal saðlýcakla caným,

Sen kal saðlýcakla.

https://www.youtube.com/watch?v=p19lVT_HRQU