Gizemini yitirmiş bir aşkın son nefesinde,

Edilen itiraflar kadar can yakar.

Her an mutlu olabileceğine inanmak.

Kolay mı o yollardan geçmek?

Önce hüzne doyacaksın.

Adına tecrübe dediğin bir boş yığın hatalar denizi.

Ama seni sen yapmaya yetebilen tecrübeler.

Her karesini yaşayacaksın hayatın.

Sinecek içine hüzünde sevinçte.

Umut ki hep var olacak en içte.

Vicdan ki ahlak bekçisidir yanlış yollara sapmışların.

Kendini hesaba daha dünyadayken çekeceksin

Dizginleyeceksin nefsi arzularını.

Çocuk deyip geçmeyeceksin nefsi emmareye!

Bak o zaman nasıl da yaşanır olur dünya…