İhanet


Dudaklarımı mühürleyemem, şimdi olmaz belki sonra
Dilimde zehir tadı var tükürsem toprak susar
Kısırlaşır avuçlarında menekşeler, kurur güller
Susarsam düşman olur gün, yüzüm yüzünü bulamaz
Bağışla, giderken haykırmalıyım, gök kubbe yıkılmalı üzerime


Önden gitsin turnalar, güneş nereye götürürse gitsinler
Kurşun tasından içeceğim son suyumu, tadı buruk
Ayrılığa huzur gelir belki, içinde umudum patlar
Gözlerim buğulanır mermi çekirdeği ağırlığında damlalar
Kirpiklerimi çekiştirme sana hasret uyur ayrılıklar


Sonunda deli sanacaklar, kapatacaklar rutubetli bir odaya
Tavandan saçlarıma beyaz karlar yağacak, çocukluğumu hatırlarım
Ziyaretçim olmayacak yüzümü daima duvara çevireceğim
Yine anam ağlayacak benim için, senin ağlamaların da yalan
Aklım bütün yalnızlıkları toplar, duvarlar resimlerinle oynar, dokunma


Doldur ceplerine neyin varsa, yoksa atacağım birazdan
Yalın ayak, üstüm başım kir, perişan halde gideceğim
Hiçbir şey almayacağım yanıma gözlerini de vereceğim
Kör bilecekler beni, en son sana değdi gözlerim
Korkma, içinde ne varsa sana dair, bırakacağım yanına


Benden geriye bir şey kalmayacak, arama
Bu hasret örste yeniden şekil verecek zavallı halime
İzi kalacak acıların ruhumda, darağacında bıraktığın yerde
İki göğsümün arasında hicranın adı, derinleşecek
Seni andıkça biraz daha çekiçle dövülecek, hiç ah etmeyeceğim


Söyleyemem bir şey merhem olamaz, gülüşüm sihir değil
Bakır kazanda sebebim kaynıyor, kırklanıyor ellerim
Ağlama sakın, kızgın kurşunlar gözlerime dökülür
Emanet bırakıyorum seni turnaların kanatlarına
Susuyorum, seni unutmadım, karanlığında üşüyorum


Bildiklerim bildiklerin, ne fark eder artık doğrular yanlışlar
Gitsem ne olur gitmesem ne olur, neyi değiştirebilirim
Tek söz değil midir ki ölümüme neden, öldükten sonra/
Vazgeçtim gitmekten
Hadi taşı cenazemi, kürek kürek at üstüme ihaneti
Gitmeden göm beni sinenin en derin yerine / unuttur



Nevim Karahan