Nedir hayat yüksek sesle konuþan birisimi? Akan bir pýnar mý susuzluðumuzu gideren mi? Akmayýnca kesintiye uðrayýnca pýnar, susuz kaldýðýmýz çöle döndüðümüz bir nefeslik yol mu? Aþka dair tüm sözleri kulaðýmýza fýsýldayan gönlümüze yazan deðil midir hayat? Eðer böyle deðilse nedir hayat? Ýçimizde bir ses bir gülümseme deðilse nedir hayat? Karanlýk bir dehliz mi kör bir kuyu mu? Bize durmadan armaðanlar sunan verdiðim armaðanlarý daðýtýn diyen deðil midir? Bitkin býrakan bir yol arkadaþý mý, yol mu?

Hayattan cesaret alarak, cevabýný bulmamýz çok kolay olan sorular cevabý ile hayatýn içinde saklý, gönül eliyle kapýsýný çalarak tüm kapalý pencerelerimizi hayata açarak, içeriye girmemiz yeterli zaten… Oysa hayatýn verdiði armaðanlarý kendimize saklayarak, bir zafer kazanmýþ kahraman gibi haykýrmak, daha sonrasýnda yenilgiyi yaþadýðýmýzý anlamak mýdýr hayat? Evet, bu þekilde anlýyorsak evet binlerce kez evettir bu sorunun cevabý. Cesaret hayattan destek alarak insanlarý uçurumun kenarýna getirerek aþaðýya atarak, hayat böyle istedi demek hiç deðildir!

Merhameti ile bizi saran hayat derin bir uçurum olabilir, ama bildiðimiz uçurumlardan deðil, içine girdikçe düþtükçe kendini kollarýna býrakýnca saran koruyan, içine düþtükçe yolu bitmeyen bir uçurum ama etrafý dibi pamuktan döþenmiþ yataklarla döþenmiþ yumuþacýk bir uçurum lakin parçalamayan, parçalanmýþlarý saran tamamlayan toplayan bir uçurum… Biraz derdi kederi ile bizi sýkan ama çelikten zýrhý sabýrla giymemizi isteyen deðil midir hayat? Þimdi diyeceksiniz ki hani yumuþacýk pamuktan döþenmiþ yataklar, her gece yatabiliyorsan sabahýna kalkabiliyorsan bir lokma aþýný rahat yiyebiliyorsan daha ne olsun? Onca malý mülkü zenginliði olanlar gece rahat yatabiliyor mu? Kasasýnda eksilmesin parasý diye saatlerce hesap yaparken bir lokma aþýný rahat huzurla yiyemez iken… Kazancýna kazanç katmak kasada saklamak için çalýþarak hayattan zevk almayanlarýn mutsuzluklarý gazete manþetlerine taþýnýrken okumayanýnýz yoktur, ya intihar ya depresyon ya aþýrý þýmarýklýkla her þeyi yapabilirim saçmalýðýyla kendini her geçidin altýnda geçeceðini sanarak hayat ile alay ederken aklýný yitirenler mutsuzlukla hayattan zevk alamayanlarý düþün…

Hayata ya ben ya sen deme lüksümüz hiç yoktur, böyle bir lüksümüz olduðunu sananlar kaybedenlerin baþýnda gelirken sonu hüsran ýstýrap sonsuz bir azaptýr… Hayat önümüzde saðýmýzda solumuzda uzanan bir sokak bir dönemeç, sarýlmayý bekleyenleri sarmamýzý görmek isteyen yaþam þeklidir ki, Âlemlerin Rabbi bize bunun için hayatý vermiþtir, vesselam.

Mehmet Aluç