Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen bu şehirden sessizce gelip geçerken
Kuşlarım selamlar seni
Ağaçlarım eğilir önüne
Yapraklarını serer ayaklarına
Bilmezsin
Yollarına düşen gölgelerin benim olduğunu
Rüzgârların sana şarkılarımı söylediğini
Bilemezsin
Suya düşen aksidir hasretimin senin gördüğün
Camlarını döğen damlalar gözyaşımdır
Bilmezsin
Sen sadece sessizce gelir geçersin
Başında dönen bulutlar
Uçuşan kuşlar
Esen rüzgârlar
Önünde uzayıp giden yollar
Sana neler anlatır
Dinlemezsin
Bilemezsin
Sen bu şehirden sessizce gelip geçerken
Söner içimde ışıklar
Yalnızlığım büyür büyür de
Alır beni içine
Ummana düşen bir dal kırığı gibi
Sallar beşiğini düşlerimin
Gözlerime duran yağmurcu bulutları
Sağar ellerin bilmezsin
Bilemezsin
Ah bir hissetsen
Ah bir bilebilsen
O şarkılarda hıçkıran kemanların
Name name gönlüme öykündüğünü
Ve bu akşam gün batarken
Sessizce gelip geçtiğin bu şehirde
Ufka daldığında
Gönlüm görünür de gözüne bütün yangınıyla
İçinden geçip gidersin bu kızıl kor yığınının
Seni bağrına basanın batan gün olmadığını
Bilmezsin
Bilemezsin
Sen bu şehirden sessizce gelip geçerken
Güle güle diyemediğime yanarım
Ama keşke önce hoş geldin diyebilseydim
Öksüz bir çocuk gibi şosenin kenarında
Giden arabalara el sallamak ne acıdır bilir misin
Hayali bile düşlerime gelmeyen yar
Bu şehirden sessizce geçip giderken
Bu şehirde olduğumu bilmeyenim
Bilemeyenim
Güle güle
Yolun açık olsun
Yine beklerim...