“Güneþ ay’ý kýskanmaz” derler nasýl da yalan, 

Ben seni yýldýzlarýn her birinden kýskandým,

Sönmeyen ýþýðýndan hiç yok payýma kalan,

Gülümsemende saklý kederinden kýskandým.

Bir fidan misaliyim; suya, topraða muhtaç,

Yoruldum tutsaklýktan, özgürlüðe daim aç,

Senden gelen her kelam baþýmýn üstüne taç,

Köz gibi yürek yakan göz  ferinden kýskandým.

Yeterince bekledim hem de içten, derinden,

Benim için kalkmadýn bir kez olsun yerinden,

Þükrettim her halime, korktum hep beterinden, 

Gidip dönmezsin diye seferinden kýskandým. 

Mehlika’m demesen de diyemem “ben calibim”

Hasretinle yarýþtým sabýrda da galibim,

Yanaðýndaki bene, ben ömrüne talibim,

Seni koklarlar diye o terinden kýskandým.

Fatma Çetin Kabadayý

14.12.2018