Bir varmış bir yokmuş

Bir insan yokmuş bir varmış

Fani olan dünya benim demiş

Geçmiş koltuğa oturmuş uyuya kalmış

Uyandırmaya kalkmışlar uyanmamış

Fani olan ölmüş dünya geride kalmış

Onu kaldırmaya kalkanlar şaşırmış

Az önce yaşıyordu oysa vardı

Şimdi var yok oldu geride neyi kaldı

 

Başlamış geride kalanlar mal paylaşmaya

Kimi çoğu bana azı sana diye kapışmaya

Yağlı güreş değil kavga içinde hırlaşmaya

Demişler giderken az mal bıraktı yatmaya

Az daha kazansaydı çok çok harcamaya

Ölen kokmuş farkına varmış başladılar koşmaya

Bir mezar eşerek öleni içine koymaya

Az önce yaşıyordu oysa vardı

Şimdi var yok oldu geride neyi kaldı

 

Padişahım ben dedi ölen dün dünyaya

Gönlümde yama var dikeyim demedi anlaya

Ne dostu vardı arkasında ağlaya

Çocukları başladı malları paylaşmaya

Üstat Necip Fazıl ne güzel demiş kim anlaya

Her dilde bir fanilik dırıltısı

En sonunda duyulan bir şarkı tabutun gıcırtısı

Az önce yaşıyordu oysa vardı

Şimdi var yok oldu geride neyi kaldı

 

Kul demez ki ben beşerim

Kendi mezarımın içini ben döşerim

İyilikle doldursam rahat ederim

Kötülükle doldursam nasıl gülerim

İşte böyledir ağalar beyler derim

Kalemi bıraktım bende giderim

Okuyanlara selamlar ederim

Vakit gelince herkes gibi giderim

Az önce yaşıyorduk oysa vardık

Şimdi yok olduk demek ki yoktuk

Varlıkta yokluğa bir ışık yaksaydık

Yok, olurken ışığında faydalansaydık

Şimdi var yok oldu geride neyi kaldı

 

Mehmet Aluç-Âşık Gülveren


( Varlıkta Yokluğa Bir Işık Yaksaydık başlıklı yazı kul mehmet tarafından 30.12.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.