Allah’ını seven bu ara bana yaklaşmasın.
Patlamaya hazır bomba gibiyim. Kimseyi kırıp dökmek istemiyorum. Bu sefer toplayamayacağım kadar kırabilirim.
Kızgınım;
çok kızgınım, işini yarım yamalak yapanlara, söz verip tutmayanlara,
başkalarının hayatını oyuncak sananlara, dünyaya oturmaya geldiğini
düşünenlere...Yazıklar olsun aldığı maaşın kuruşunu hak etmeyen insan
müsveddelerine. Hayır hasenatı gösteriş için yapanlara... devletin
parası deniz diye düşünenlere.
Yazıklar
olsun! Yakasına yapışıp “Kalk ordan da işi yapacak biri otursun!” diye
bağırasım geliyor. Ne önersen tembelliğinden gelen bir itiraz. Olmaz
diyerek işin içinden sıyrılmalar, yüzü kızarmadan pişkin pişkin
reddetmeler. Hey Allah’ım! “Sayıyla mı veriyorsun bunları?” derler ya
çileden çıkınca işte benimki o hesap.
Bu
kadar işim ve sorumluluğum varken depresyona girmemek için direniyor
ama “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” diyenler yüzünden bütün
atasözlerini eleyip “batsın bu dünya” faslına geliyoruz.
Silkelemek
lazım. Gücünün üstünde çaba sarfettiğini gördüğü halde aymazlıkla insan
olduğuna inanamadığınız, inanmak istemediklerinizi iğneli elekten
eleyeceksiniz. Kul hakkından, görevden, yardımdan habersiz dini nüfus
cüzdanında yazılmasa şüphelenecek kadar düşmüş şahıslara Çin işkenceleri
de az gelir.
Ya
sabır çekmekten, altı üstü bileyim kurala görgüye uyayım derken
uykularımı kaçıran gamsızlara yazıklar olsun. Hiç hoşlanmadığım ünlemi
bile bana defalarca kullandıranları Allah’a havale ediyorum.
Demiş miydim?
Allah’ını seven bu ara bana yaklaşmasın.
Patlamaya hazır bomba gibiyim. Kimseyi kırıp dökmek istemiyorum. Bu sefer toplayamayacağım kadar kırabilirim.
