Var olan bir yokluðun arasýna sýkýþmýþ,

Gecenin karanlýðýnda,

Elmacýk kemiklerine düþen bir ay ýþýðý eþliðinde,

Sokak lambalarýnýn huzurunda,

Gökyüzü sakinlerinin þahitliðinde,

Gözlerine düþüyor ve körkütük ayýk kalýyorum.

Ýzninle,

Kalbimin kapýlarýnýn arasýna ,

Ufak bir taþ koyuyorum.

Bakmakla yetineceðini biliyorum o kapý aralýðýna,

Fakat benimki de küçük bir aldanýþ.

Masum küçük bir çocuðun,

Var olan yokluðun yok oluþunu görmeyiþi gibi.