Online Üye
Online Ziyaretçi
Var olan bir yokluğun arasına sıkışmış,
Gecenin karanlığında,
Elmacık kemiklerine düşen bir ay ışığı eşliğinde,
Sokak lambalarının huzurunda,
Gökyüzü sakinlerinin şahitliğinde,
Gözlerine düşüyor ve körkütük ayık kalıyorum.
İzninle,
Kalbimin kapılarının arasına ,
Ufak bir taş koyuyorum.
Bakmakla yetineceğini biliyorum o kapı aralığına,
Fakat benimki de küçük bir aldanış.
Masum küçük bir çocuğun,
Var olan yokluğun yok oluşunu görmeyişi gibi.