Online Üye
Online Ziyaretçi
SON NEFES
Bütün hayallerin rengi pembeden
Siyaha dönünce kalptir kaybeden.
Mecnuna dönmüşse o ruhsal halin,
Hasretten yanmaya mahkûmdur beden.
Yüreğine akar alnındaki ter.
O an gökyüzüne hayranlık biter,
Yıldızlar suskundur, kayıplarda ay;
Baktıkça küçülür koca Jüpiter.
Baharda bembeyaz açan çiçekler,
Sarıya dönecek ve ölecekler.
Sanma ki gurbette özlediklerin,
Ölmeden yanına tez gelecekler.
Son nefes, son nefes, ah o son nefes;
O son nefes ile tükenir heves
Devasa bir aşka umut beslenir
Derin suskunlukla biter bu piyes.
İbrahim COŞAR