Sevgili ecelim!
Söylermisin nerelerdesin?
Ömrüm şafak vaktini göreli yıllar oldu
Gün doğmuş ve yaşam başlamıştı
Gün o kadar huzlı geçti ki
Farkında olmadan,
Çekilmedik çile,
Yaşanmadık acı kalmadı
Unuttum çocukluğumu
Yıprandığım gençliğimde
Gençliğimi de hayal meyal anımsıyorum
Heba olan ömrümün içinde
İnsan olma olgusunun utancında
İnsan olma olgusunun utancı...
Kızma bu ifademe ne olur
Çünkü anlarım dünyanın kirlenmesini
Kokuşmuşluğunu...
Anlarım beni yaralamasını
İncitmesini...
Hatta anladım da...
Lakin insanın kirlenmesini
İnsanlığın kirletilmesini anlayamadım
Anlayamıyorum...
Artık kendimi de anlayamıyorum
Korkuyorum yarından biliyormusun?
Görmek bir yana
Düşünmek bile istemiyorum
Sevgili ecelim!
Benim için artık gün bitti
Akşamın alacakaranlığını da yaşadım
Gecenin karanlığına kalmak istemiyorum
Sana ihtiyacım var
Zira...
Ölmek istiyorum ama sensiz olmuyor
Her nerede isen duy beni
Ve ne olur zamanı bekleme
Çık gel....
Bir şafağa daha tahammülüm yok
Bir günü daha yaşayacak gücüm yok
Bak! Sen de görüyorsun
Dünya gerçekten kirlendi
İnsan kirlendi ve....
İnsanlık tükendi
Dost...
En çok koyanda o biliyormusun
Dost, dostluğu unuttu
Sırtını döner oldu
Anlattıkça, yeniden yaşıyor, daralıyorum
Hadi artık ne olur gel
Bir sen kaldın sarılacak
Ağlamaya değmez şu dünyalıkta
Bir sen kaldın beni anlayacak
Sevgili ecelim, ben sana hazırım
Hadi gel gidelim
İnanıyorum ki artık
Senin karanlığın
Dünyanın aydınlığından çok daha güzel...
(
Ecele Davet başlıklı yazı
Ergül Güzel tarafından
15.03.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
