Ýklimsizliðin bir mevsim olduðunu yeni öðrendim ve kimsesizliðin de bir iklim olduðunu.

Doðurgan ümidin asýlý kaldýðý þahikanýn kanadýnda paslý bir yýldýz’ým aþka hüsran yükleyen her mevsimde deliren bir çukurum her halükarda içime düþüp içim içimde kaybolurken.

Gazeller tütüyor þehrin bacasýndan bir de bitik denizle ölü martý seviþiyor.

Kanlý aryalar ikram ederken Tanrý her g/öðün arasýnda vuku bulan bir emsal saklý narýndan ayrý düþen bir öðreti ve aþkýný buyur eden bir yangýn.

Þemsiyesi de yok bulutlarýn ve sanrýlar tepeciðine konan müridin derdi tasasý belki de hidayete erememek.

Sevecen bir yüreðin her kýpýrtýsýnda her mecalsiz dokunuþunda göðün titrek ellerine sahip çýkan bir göçmen kuþun varlýðý belki de huzurun adresi.

Huzura biat bir tekerleme ihya edilesi yüreðin kozasýnda ayrý bir hulasasý saklý ömürlük geçiþlerin tek içimlik þiirlerde dillenen muradý.

Zafer kazanan bir komutan edasýyla yola çýkmýþlýðým ve disiplinler uðruna hürriyetimden ve mutluluðumdan ödün verdiðim ilk gençlik yýllarým…

Sevgiden çýkýp da yola varamadýðým o sevgi cumhuriyeti ve hoyrat yankýsýnda dünümün illa ki esniyor hatýralarým; illa ki þerh düþüyor kayýp yanýlgýlarýma.

Þehrin bülteninde þiir var/mýþ gibi.

Þiirin göbeðinde çürük imgeler ve acýyý saðaltan bir gökyüzü rehaveti ne zamanki gözlerimi diksem bulutlara içimde ip atlayan çocukluðum var ve bir elimi tutarken annem diðer elimde babamýn sýcak ve kocaman eli. El olanlarýn elinden uzak ellerim elem yüklü mevsimlerin de dini dili yok iþte ve ben baðnaz gölgelere asla paye vermeden asýlýyým halkasýna göðün.

Haziran güneþinde nasýl da sýrtým ürperiyor oysaki ter içinde alným ne de olsa emeðim olan hüznüme biat satýrlarým ve tüm þiirlerim.

Gölgelerin müridi olan yaban meyveleri ve narý çiðnenmiþ çýlgýn ve çürük düþlerim.

Annemin açtýðý yufka; babamýn kýzarttýðý ekmek dilimleri ve aþkýn nidalarýna karýþan saçlarým ve alýn yazým…

Büyümeyi artýk nasýl erteledimse.

Artýk örselenmeye nasýl bir nokta koyamamýþsam.

Saçýmda kýzýl gölgeler ve o zamanlar bu günkü kadar kýzgýn deðilken kendime belli ki ne kendime vakýfým ne maskelerin ardýndaki yüzleri görebiliyorum ve her gördüðüme duyduðuma nasýl da kanýyorum.

Sarý benizli güneþ mevsimsiz düþlerime ýþýk yükleyen.

Otantik bir sevda masalý ben okul yolunda içimde gitgide büyüyen bir heyecanla derslerde sýrama kazýdýðým ismi aþkýn oysaki aþkýn engebelerinde sýrdaþ olacak cümlelerim yok henüz ve ihanet denen tezgahýn arkasýnda en yakýn arkadaþlarýmýn olduðunu da bilmiyorum.

Hayallerimde yorgun çocuklar saklý ve ben yüzlerce çocuðun annesiyim artýk nasýl bir hikmetse yaþým daha dört bile deðilken annelik içgüdüsüyle tül perdenin arkasýna saklanan hayali çocuklarýmla misafircilik oynuyorum.

Yol yorgunu olmadýðým yýllar.

Yürek henüz yanmamýþken ve þehirle þiirlerimin tanýþmadýðý.

Taziye evi nedir bilmediðim…

Terk edilmiþliðin de bir alfabesi yokken hatta ve hatta henüz okumayý sökmediðim.

Ýthamlarýn savrulmadýðý zamanlar ve insanlarýn zanlarla eþleþtirilmediði.

Maviden kundaðý kardeþimin ve maviden gözleri elleri yumuk yumuk ve sadece bir oyuncak olarak gördüðüm pamuk beyazý tenine dokunmaya kýyamadýðým ve gün gelip de onun gitme ihtimalinin neye denk düþeceðini de bilmediðim.

Yorulmadýðým zamanlar tek yorgunluðum oyun oynamaktan mütevellit ve sýdkým sýyrýlmamýþ henüz hayal kurmaktan.

Zemherilerin de henüz þehre uðramadýðý ve komþu ziyaretlerinin mubah ve mutluluk verici olduðu.

Katýksýz sevmekle baþlamýþken hayata…

Sunumu hayatýn sadece dileklerde saklý deðilken ve doðal akýþýnda hayatýn resmedildiði mutluluklar ülkesi.

Göðün terinden haberdar deðilken ve emeðin karþýlýðýnýn sadece derslerimde aldýðým yüksek notlar ve takdir belgesi ile ihya olduðum hatta tek puandan kaçýrdýðým takdir belgesinin ardýndan günlerce yas tuttuðum…

Aþkýn bir batarya olduðuna kani iken annemden öðrenmiþtim aþkýn anlamýný ve çala çala ezberlediðim yorgun þarkýlar henüz canýn yanmasýna eþlik etmiyordu.

Köprülerin altýndan sular akmýþsa ne ki?

Köprüler çoktan imha edildi ve tüm o sular nasýl da kirlendi.

Ayný göðün altýnda.

Ayný muratlar iken dilimizde…

Top yekûn kaybolmadýðýmýz yýllardan güne ulaþýp da ya da günümü unutmak adýna dünde bir tavaf yapmanýn verdiði huzurla þehre armaðan ediyorum ben bu gece bu satýrlarý.

Kaybolmuþluðun nokta atýþý yaptýðý.

Her noktanýn ise acý bir son olduðu.

Sonun ne anlama geldiðini bilmediðim yýllardan günümüze ulaþýp da.

Haykýrdýðým kadar sessiz kaldýðým ve tek haykýrýþým satýrlara düþen yürek izimle dünümdeki huzuru neden anýmda ve günümde bulamadýðým…

Çokça geçkin.

Çokça zimmetli.

Çokça mevsim odaklý.

Çokça âþýk ve yýlgýn.

Hala umudun adýný unutmamaya çalýþan ve hala aþkla yaþamayý ihmal etmeden…

Büyümeyi ertelediðim yetmezmiþ gibi kendimi aldatmayý da elden býrakmamýþken…

Varsýn sevginin ve umudun adý bir oyun olsun yeter ki sevgiden yana baþým yana düþmesin.

Sevgiyle kalýn ve umutla.