. İster miydim böyle olsun, sana tutkun, sana deli…
Söylemiştin baştan oysa, “Özüm hasret, özlem adım.”
Başkasını seviyordun; bilmiyorum, ne demeli? İmkânsıza âşık oldum; bunun adı kader canım. Kirpiğinden
tutuşan kor, benliğimi sarıverdi.
Durdu dünya, durdu evren, zaman o an duruverdi.
Yaktı naçiz bedenimi, küllerinden seni verdi.
Eşeledim, hüzün buldum; bunun adı kader canım. Hani derler
ya “Zamanla unutulur hep gidenler.”
Bence bunu söyleyenler, sevip sevip terk edenler.
Tek bir yâre gönül veren dertli keman gibi inler.
Gözyaşından hisse aldım; bunun adı kader canım. Yıllar geçti
üzerinden, hâlâ seni bekliyorum.
Bu sevdaya düğüm düğüm her gün sabır ekliyorum.
Gelsen ne gam, gelmesen ne; şu kalbimde saklıyorum.
Zindanında mahsur kaldım; bunun adı kader canım. Mücella
Pakdemir
( Bunun Adı Kader Canım başlıklı yazı Mücella Pakdemir tarafından 27.06.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
