Bizden olmak kolay mý? Nice baþlar vermiþiz!
Ceddimiz Osmanlý’nýn mülkü bu vatan biziz.
Üstünde Cennet kokan gonca güller dermiþiz,
Her karýþ topraðýnýn altýnda yatan biziz.
 
“Has dur; haydi, ya Allah!” dediðinde mehteran,
Destan yazdý yiðitler; rehber Nebî ve Kur’an.
Boran olup eserdi, nerde görse bir tiran.
Üç kýtayý zilletten izzete katan biziz.
 
Yakýp yýkmadýk asla, mamur ettik dört yaný.
Bu muhteþem tablodan bîhaber kalma, taný.
Her biri çað ötesi, nesle miras kalaný
Kutsal emanetimiz bilip donatan biziz.
 
Gök kubbenin baðrýnda bayraðýmýz gururla
Þahlandýkça yaþarýz yeryüzünde onurla.
Yýldýzýný parlattýk imanýmýzdan nurla,
Alý solmasýn diye caný kanatan biziz.
 
Düsturumuza göre, edepten doðar usul.
Fermanýmýz kesindir: Adalettir son fasýl.
Karýncayý incitmez yüreðimiz velhasýl.
Ayýrmadan kimseyi, þevkle kuþatan biziz.
 
Mahzun ay, ölgün yýldýz yakýþmaz Kehkeþan’a.
Görkem yakýþýr ancak Hak zikriyle coþana.
Ne kadar çok þükretsek azdýr yüce Zîþan’a.
Secdede kalplerini aþkla çatlatan biziz.
 
Ýmandan yoksun olan manen inkýraz bulur,
Küfre çýkan yollarda bin türlü maraz bulur.
Ümidi halislerse, elbet, dil-nevâz bulur.
Batýlýn sultasýna vicdaný satan biziz.
 
Kalûbelâ’da verdik sözü, elhamdülillah,
Þirki reddedip deriz her dem “amentü billâh”.
Noksanlýktan münezzeh, azimüþþandýr Allah.
Sapmayýp saða sola, ahdini tutan biziz.
 
Bakmayýn üstümüze çöken melun geceye.
Aslý dev olan haydar çevrilemez cüceye.
Boyunduruða gelmez, kükrer millî seciye.
Tek baþýna kalsak da zalime çatan biziz.
Karanlýklarý boðan þafak biziz, tan biziz.
 
Mücella Pakdemir