Hörgücü mü mevsimin daðlayan, surelerde yanan meþaleyi de verdiðim hükme ekleyip muratlarýmý, soluksuz kaldýðým bir koþu, eremediðim mabedin kubbesinde biriken gözyaþý oysaki kimse görmemiþti çaðladýðýmý: iklim kadar sessizim lakin üþüyor yüreðim, haznesinde yangýn saklayan yorgun yýllarýn peþine düþtüðüm kadar mavisiyim yýldýzlarýn bir de noktalar savurduðum ufuk yok mu her kaybolduðumda özrümle kavrulduðum bir çað yangýný içlenen zamana biat kopacak kýyamet öncesi saklandýðým…

Meneviþlenen gecede iniltiler saklý, akça pakça hüzne satýrlar sýðdýrdýðým belki de bir demagoji, sapla samanýn ayrý düþtüðü.

Eklem yerleri göðün ve gamsýz bir hayat özlemi soluk mavide terennüm; çimen yeþilinde rahmet ve gözlerinde baþaklar saklý.

Öznesi olsa olsa aymazlýðýn her satýrý.

Özlemi dingin bir satýra yükleyip de arapsaçýna dönen bilinmezin kör düðümü sonrasýný þart koþan bir sezi belki de kanayan melodinin düþ çýkmazý, her notanýn ayrý ayrý savrulduðu kayýtsýz bir izlek.

Muhabbet tellaðý mý yoksa kâbuslarýn sýçrayan kývýlcýmlarý oysaki masum bildik bir insaný ve aþký?

Þimdi kaybolan rüþtünde telaþlý satýrlarýn vakur bir söylemle demlendiðim hazan makamýnýn…

Ayrý düþtüðüm ayný düþtüðüm.

Yan yana bilip de dünyalar aþtýðým.

Hicvinde acýnýn; nankör betimlemelerinde yetim imlerin derken takýlan boðazýma üç beþ emanet sezi.

Zamanlardan aþýrdýðým bir mazi mi gün dönümüne rest çekip aþký imleyeceðim yoksa makul bir ses tonu ile yollar mý eskiteceðim?

Dumaný üstünde bir bardak çayýn.

Özlemin de meali sadece yorgun fýtratýn.

Özrüne yenik düþüp de günün; sözüne asýlý kaldýðým feleðin ve munis bir gölge bellediðim her hain düþü ceplerime týkýþtýrdýðým.

Sancýlý bir vaveyla bir açýlýp bir kapanan kapýnýn tokmaðýnda el izim; yürek izim þerh düþtüðüm metruk þiirlerin de yoldaþý sezilerime dikerken yürek izimi, sevdiceðim bir yalan belki de aþkýn küfrüne çevirip de baþýmý inzivaya çekildiðim…

Yanmadýðým kadar üþüyorum; hiç üþümediðim kadar ýlýk nefesinde bilinmezin beyitler örüyorum.

Yol yorgunu madem bunca ayak izi bir seferde sildiðim makûs talihin seyrinde sadece misket oynayan saf bir çocuk gibi beklemedeyim.

Yaftalandýðým kadar da yaltaklanmadýðým düþ özürlü gerçeklerden alamýyorum iþte gözümü.

Sükûtun ta kendisi bir yolun henüz çok baþýndayým ve suskularýma rest çekse de sessizliðin tok sesi yýlmadýðým yolun yolcusu bir seyyahým, aþka hürmeten devasa bir tapýnak bellediðim her geceyi sabaha yetiþtirmek adýna görüp göreceðim düþleri…