Online Üye
Online Ziyaretçi
TOPRAK VE BEN
Akşam olur bulut yanar, kar yanar;
Sabır ile sabahımı beklerim.
İçimizde dayanılmaz bir efkâr;
Yar için düşlenir geleceklerim.
Gönül efkârlanır durur hasretten;
Toprak yağmur bekler olmuş gurbetten;
Sabırla beklemek aşktan, kudretten;
Kozasında ölür kelebeklerim.
Bir an gözlerine düşünce gözler,
Gözlerim gözlerin yolunu gözler.
Şiire dönüşür dildeki sözler,
Göz rengini alır gözbebeklerim.
Ne zaman gönlüme hasretin düşer;
İçimde yanardağ taştıkça taşar;
Hasretken bir nefes yılları aşar;
Bundandır her günü güne eklerim.
Coşari, yardansa saplanan hançer;
Umutlar korkuyla meçhule göçer.
Ruhum ayrılığın zehrini içer,
Ben de bedenimle ölüm beklerim.
İbrahim COŞAR