Akþam yatmadan kafama takýldý, yarýn ne yapsam diye. Saat dörtte Üsküdar'da bir toplantýmýz vardý, geç kalmaktan hiç haz etmediðimden, tam vaktinde orada olabilmek için kafamda kurgulamaya baþlamýþtým, genellikle böyle olur, elimde deðil.

Þu þekilde düþündüm: "Saat üçü yirmibeþ geçe ikindi ezaný okunuyor, namazý Fatih'te kýlýp çýksam, camiden çýkýþ saatim üç kýrkbeþ, Aksaray metro, Yenikapý marmaray, benim oraya varmam dört çeyreði bulur, yani 15 dakikalýk gecikme olacak. Ýkindiyi Üsküdar'da Valide Atik camisinde kýlsam bu sefer de 15 dakika erken varacaðým, bu da hoþ deðil, istiyorum ki; tam vaktinde, yani saat dört olduðunda ben zile basmýþ olayým.

Kafamý epey meþgul etti, ama ben karar veremeden: "Aman yahu, sabah ola hayrola" deyip, yattým.

Sabah kalkýnca bir haber aldým, arkadaþlarýmdan birinin babasý vefat etmiþ, ikindi namazýnda Altunizade Ýlahiyat camisinden kaldýrýlacakmýþ. Þaþýrdým, beklenmedik bir þey. Tabii, mecburen ikindi namazýný Altunizade'de Ýlahiyat camisinde kýldýk, arkadan da cenaze namazýný...

Üsküdar'da toplantým olduðu için namaz öncesinde arkadaþýma taziyede bulunup, cenaze namazýný kýlar kýlmaz hemen ayrýldým, hýzlý adýmlarla otobüs duraðýna doðru yürümeye baþladým, telaþla ilerlerken bir taraftan da kendi kendime mýrýldanmaya baþlamýþtým: "Allah Allah, akþam düþünüp duruyordum, ne yapsam diye, bir türlü karar verememiþtim, namazý Fatih'te mi kýlsam, Üsküdar'da mý diye, ikisi de olmadý, Altunizade'de kýldým, Hem de cenaze namazý! Hele ki bu cenaze namazý hiç hesapta yoktu. Ýyi de o tabutta yatan ben de olabilirdim! Plan yaparken iþin bu tarafý hiç aklýna gelmiyor, insanýn. Ama iþte arkadaþýmýzýn babasýnýn cenaze namazýný kýldýk. Bir gün de benimkini kýlacaklar, hem de böyle, belki ansýzýn oluverecek"

Evet, hem mýrýldanýyordum, ama hem de bir taraftan toplantýya geç kalmamak için koþar adýmlarla otobüse doðru telaþla gidiyordum.

Yani ne yaparsak yapalým, ne düþünürsek düþünelim, hayat yine de çekiyor, içine doðru. Hem öyle çekiyor ki; kopmak mümkün olmuyor. Hani çalýþmalarýn arasýnda yorulursun da oturur bir çay içersin, sonra tekrar baþlarsýn ya yoðun çalýþmaya, iþte öyle bir þey. Sanki ben de koþtururken beþ dakika ara verip, biraz nefeslendim, azýcýk tefekkür edebilme imkaný bulabildim, ama sonra tekrar dolu dizgin koþuþturmaya devam, hepsi bu...

Býrakmýyor ki hayat!

NOT: Merak ediyorsanýz söyleyeyim, toplantýya 15 dakika geç kaldým, ama mazeretimi söyleyince, onlar da baþsaðlýðý dilediler.