Adým attýðýn her yerde bir Suriyeli var. Nereye gitsen Arapça harflerle yazýlmýþ dükkân isimleri.  Hastane bekleme salonu hep onlarla dolu. Hapþýrsak çok yaþa’yý onlar diyecek. Yardým için daðýtýlan kumanyalar hep onlara gidiyor. Ailemizle parka gidemez olduk. Parkta bile hep onlarýn çocuklarý var. Elbiseleri kirli, burunlarý sümüklü çocuklar. Yolda okula, iþe giderken çocuklar ellerinde mendil zorla bizlere satmaya çalýþýyorlar. Rüyalarýmýza bile girer oldular. Ve bizler haçlýlarla mücadeleyi yirmi birinci asýrda dahi sürdürürken, ordumuz onlar için Suriye topraklarýnda savaþýrken, onlar ülkemizde sefa sürüyorlar.

Peki, hakikaten öyle mi? Evini, ocaðýný býrakýp düþmek yollara bu kadar kolay mý? Ülkesinde bey, abla, kardeþ olabilen Suriyeliler, ülkemizde sadece sigortasýz çalýþan iþçi, vatandaþ olmasý daha mý iyi geldikleri yerlerdeki saygýnlýklarýndan?  Her gün onlarca insanýn üzerine yaðmur taneleri gibi düþen mermileri bir bilgisayar oyunu gibi görmek, ne kadar insancýl?

Suriye’de artýk ölüm, ecel yoluyla deðil zalim örgütlerin kirli oyunlarýyla geliyor. Oyunlar, kirli ittifaklar hep ayný. Farklý olan yalnýzca oyuncular. Eskiden beri süre gelen, bir oyunun içindeyiz. Ve batý, sonunda kaybetse dahi bu oyunu kazanana kadar hep ayný oynuyorlar. Ülkeye giriþ, her bir yaný talan etme, demokrasi getirme fikri! Sonunda medyada kahraman onlar oluyor.

Suriyeli kardeþlerimizi ülkemizde aðýrlamak, onlara Ensar olabilme þerefine nail olmak baþka hangi ülkeye nasip olabilir ki.

Türkiye, þanlý ülkem, ümitsizlerin yegâne ümidi... Mazlumlarýn dilinde hakka ulaþmak üzere yola düþen dualarýn muhatabý. Âmin bulsun ümidiyle, mescidi Haram da hakka iletilen gözyaþlarýn her bir tanesi. Senin varlýðýn bile zalime korku uyandýrmaya yetiyor.

Senin atandýr peygamber övgüsüne mahzar olan. Senin atandýr kuþatan dört bir yaný. Zalimlerin dilinden düþen itiraflarda, imaný öncelemen yatýyor. Ýnanmak zýrhýný elinde tutan meþalem, vazgeçme abisi olmaktan mazlumlarýn. Vazgeçme ki, bilsinler müminler yalnýz deðildir.

Ne diyor kâinatýn efendisi’’ Komþusu açken, tok yatan bizden deðildir. Býrakýn açlýðý, onlar ölüyorlar…