Ölüme öykünen bir kaleydi cefanýn sýzýsý belki ölümcül bir düþün penceresine konan efkârdý ceketin düðmelerini ilikleyen mermerde dona kalmýþ gözyaþý.

Teslim olan hücrelerinde aþkýn nidalar uçuþuyordu ve mevsimin feri henüz sönmemiþti: sanrý coðrafyasýnda kaykýlan mevsime dirlik diledi melekler ve coþkunun sýrtýný sývazlayýp ötelenen mezarlara gül býraktý yorgun gölgeler.

Mehtabýn uðultusunda aþký azat eden renkler.

Külüstür siyahinin de yandaþý asil bir iskelet: mermer mezar baþlýðýna yazacaðý þiirlerin tahayyülü ile ölüm provasý yapan sefil þair belki de þahit tutulasý kalemin nazarýnda bir iç çekiþ elbet boykot ettiði adaletsizliðe kýlýf uyduran nice yalancý þahit.

Þehrin göbeðinde mevsimdi çatýk kaþlarýna sunulan hasretle imlenen de bir resim ve pekiþen acýlar hele ki o latif rüzgârla kazan kaldýran deyiþlere gölge eden ölü martý.

Hurafeler tutuþtu ve lades dedi bulutlar.

Sandýk açýldý ve çeyizler yaðmalandý ne de olsa çocuk gelinden arda kalan üç beþ kýrýk oyuncaktý elbet hezimet yüklü bir martavalda çýbanbaþý iken nice kehaneti gerçeklerin gerekçeleriyle de dona kaldýðý.

Asýlý kalmaksa zýmba gibiydi vurulan mühür.

Aþktý madem solan nazarýnda beyitlerin.

Gölgeli yolda sinenlere nazire etti aðaçlar ve yuhalandý solan yapraklar.

Silsilesi ölü kuþlarýn, muradý dillenen bin bir yeis ile çatladý ortasýndan nazar boncuðu ve lanet ötelendi Hakkýn nazarýnda kutsal olan duygular ve rüyalar istiflendi cennet bahçesinde ve sevdalý þiirler serenat bildi kuþlarýn çýðlýðýný.

Göðün katlarýnda rahmet saklýydý.

Ve herkes de kendince haklýydý.

Su toplayan ayaklarý ýrgat düþlerin ve nasýrlý ellerinde emeðin.

Aþkýn kepaze edildiði kayýp bir ritimdi vahþetin ç/aðrýsý ve göðün yarýklarýnda çiçekler açtý.

Öykülerdi yarýnýn habercisi.

Özümsenen gerçeklerdi belki de hayallerin maruzatý.

Kuþlar uçmadý ilk kez ve insanlar ilk kez zanlara sarýlmadý ve göðün katlarýnda damlayan hadisler ve tüm ironi nihayetinde cennet belledi yeryüzünü ve býçkýn nidalar deðil sükûndu hâkim olan kâinata.

Ölümcül düþler sustu.

Ölüm kusan silahlar da kustu.

Dalgalar aþýndýrmadý ruhlar ve ölü çocuklar toplanmadý kýyýlarýndan içimizde taþan okyanuslarda kimseler boðulmadý ve göçmen kuþlar ilk kez göç etmedi ne de olsa göç etmeye gerek yoktu: her yer aynýydý ve herkes mutlu ve huzurlu.

Göçmenleri taþýyan tekneler asýlý idi yüreðin iplerine ve her birini sahiplenmiþti yer gök.

Dehlizler geçit verdi.

Kapýlar açýldý ardý ardýna.

Sinen öfkeydi.

Sindirilen deðildi artýk mazlumun da iniltisi sonlandý.

Zalim yoktu; zulüm yoktu.

Göðün kapaklarý da açýldý bir bir ve Yaratanýn katlarýndan boca edildi varlýklar ve kimse kimseyle kapýþmadý ne de olsa g/örüntü mahsulü deðildi artýk evren sadece sevginin ve inancýn gücü ile mutlak bedeller de ödenmemeye ant içildi insan tarafýndan ve lakayt ruhlarýn deðil sabýrlý ruhlarýn dinginliðine vakýftý yer gök.

Uyuyan yýlan uyandýrýldý ve kesildi hesabý.

Ýblisin þerrine lanet masumiyet tepeye yerleþti ve çocuklar sonsuza kadar oynadý cennet bahçesinde kaçan toplarýna sahip çýktý melekler ve melekeler sonlanmadý bilakis güzel duygular ve martýlar beraber uçtu konacak bir dalýn deðil cennetin dokusuna serildi.

Rotasý kayýp deðildi gemilerin.

Balýkçýlar nasiplendi balýk akýmýndan ve kýlçýðý olmayan ziyafetler sunuldu sofralarda tüm insanlýðýn bir araya geldiði ve kimselere nifak sokulmadan ve asla da hortumlanmadan duygular ve güçler kenetlendi eller.

Rüyanýn tasviri idi þiirin de temasý.

Aþkýn küresi idi yüreklerden taþan.

Kalýtýmsal acýlar dahi yok sayýldý.

Bitmeyen rüyalara eþlik etti melekler ta ki…

Yorgun bir martavaldan arda kalan hikâyeler ve anlatýcýsý iken Pinokyo en azýndan pembe düþler mezarlýðýnda gözü açýk gördü rüyalarý ve eþleþen ruhlar eledi kötülüðü ve ilk defa yalanlar güzeldi ve insaný baþka dünyalara sürükleyen…

Su küresinde oynaþan dalgalar ve yetim tekneler ve sonsuza kadar yüzecek balýklarla sözlendi kuþlar ve lanet sonlandý ve iblis çukurun dibine uðurlandý ta ki gonk çalana dek.

Yalandan kimse ölmemiþti madem.

Mateme ne hacet keþke tüm yalanlar gerçek olsa.