Ölü bir sözcüðün iklimiydi o yaslý ada, aþkýna muhalif bir tükeniþti lanetin kibirle güttüðü defteri ve soluksuz kalan yüreðin isyanýydý ölümcül aþkýn türevi ve iþte yitip gitti gün ve gece.

Sarmalýnda ömrün, teyakkuzda geçen de yýllarýn uðruna söndü gök kubbedeki devasa ýþýk, aþkýn ýlýman seyrinde hücre hapsine konan zehirli çiçekti koklamaya doyamadýðým nihayetinde solan da bendim ve beylik bir esaret ile neþretti karanlýk, sökün eden yakamozun esrarýna yenik düþen illet rüzgârla kapýþýp da aydýnlýk, hükmünü yitirdi ölümcül neþriyat sadece iklimin dolduruþuna geldi ve büyüdü göz bebekleri yalnýzlýðýn.

Sonrasý mý?

Açýða alýnan bir yükümlülük, kanamaya dair bir kanýt ve asrýn yalnýzlýðý nüvesinde acýnýn bir nöbete esir düþtü emir eri.

Sefasýný süren tanýklýðýnda bilinmezin ve ayracý kayýp satýrlarýn batýl gücüydü dünden sarkan ve yongasý hayatla örtüþen lakin dumura uðrayan masumiyet takýlý kaldý düzenin esaretine yenik düþüp mühürledi gözlerini.

Çatallý sesinde firarýn.

Sevdalý nazýnda esrarýn.

Aþkýn kinayesi idi madem özlem.

Yan çizdi elem ve neferi dünde saklý gizem.

Bir metafor isyanýn tekerrüründen üredi týpký mehtabý örten bulut gibi takýndý neferini yüreðin belki bir aymazlýktý yansýyan ve b/ölücü güçlerin de defterini düren.

Sihirlerde buluþtu yalnýzlýðýn yolunda çukura düþen ve nöbet geçiren gece elbet pervasýz bulutlardý sözlenen yüklenmiþ iken en aðýr yükünü bir kanaviçe kadar kayýtsýz ve ahenkliydi serili kaldýðý kadar yüreðin rahlesine.

Dokunulmazlýðýna kulp taktý kimi kýrýk ve saydam tabakasýnda toplanan tümden gelen yitim aslýnda var oluþ kaygýsýnda bin bir naza dönük yüzünde ahenkle söylendi kimi insan belki de unutulmuþluðun kibriyle dokunmuþtu herkes birbirinin yüreðine ve çalýntý mevtalarýn yolu düþtü kayýp cesetler mezarlýðýna sonra da þerh düþtü toprak göðün en aykýrý yýldýzýna göz kýrptý elbet döþediði yollarda kalmýþ bir esaret ile mintanýný giyinmiþti kayýp ruhlar bekçisi.

Devasa lanetin.

Devrik saltanatýn ve de.

Gerisi gelmeyen bir tümleniþ ile heceler girift yapý taþýnda hasretle yýkadýlar yüzlerini aslýnda bir tek damla su yetmiþti bile ne de olsa günahlarýn kefaretine boca ettiler içlerindeki nemi.

Yaslý ve yaþlý bir yokluktu dünyanýn çeperinde dolan ve gerinen bulutlar asýlý kaldýklarý aðacýn tepesine konmuþ bir avuç umut zerresini hepten sahiplendi.

Göðsünde saklý bakir düþler aslýnda ölü düþlerin yuvasýnda içi çürümüþ yumurtalarýn da tahliyesi idi. Öyle ya, diþi kuþ açlýkla vermiþti son nefesini mademki erkeði onu terk eylemiþti ama asla da terk etmeyi düþünmedi ona muhtaç yavrularýný ve eninde sonunda güneþin doðup da asýlý kalacaðýný umut etti yüreðinin künyesinde anaç bir asalet ile ördüðü hayallerini de saklý tutarken.

Öðün atlayan tabiat ana.

Aþka serzeniþte bulunan kayýp masal kahramanlarý.

Ön görülen ne ise aslýnda ödün vermeyen iyi niyetin de son faslýydý.

Ve sustu elem; sustu tabiat; sustu melekler.

Sus payý bir söylemde açýða alýndý insanlýk ve asalet.

Gün zalimindi madem mazlum yürekler acýya bandýklarý ömrün son deminde hala neyi bekliyorlarsa ansýzýn yok olup gittiler ve sihirli deðneðin koruyucu hükmü ile Araf’ta kalan bir saðanak gibi yitip gitti evren; yitip gitti kaos ve ayracý ölümün tutuklandý devasa rahmetin bucaðýnda yanacak ýþýðýn hasreti ile son kez seslendi çocuklar:

Neden?

Geç kalmýþlýðýn deðil bilakis bencilliðin ve tedbirsizliðin dokunuþu ile ortadan ikiye ayrýldý yer küre, nasiplendiðini tereddütsüz sundu geride kalanlara týpký kýyamet öncüsü bir selamýn da provasýný yapan gök kubbe gibi soldu gitti yeminler ve merkezinde tek bir noktaya denk düþen renkler son kez poz verdi güneþe, saklý karanlýðýn hükmüne de yenik düþtü evren ve azap bekçileri son kez uludu ve çaldý bitiþ düdüðünü.