KUMRULAR
Ey bu karlı ormanın kara bahtlı kumrusu
Her şey düzgün giderken tersine mi akar su
Gugukçuk ötüşüyle başlar gönülde sevda
Aşk yoksa, canan yoksa beklenmez olur ferda
Ölen var, öldüren var, böyle sağlanmış denge
Alıp götürdü kalbi, göklerden inen gölge
Kara bir taş mı değdi kanayan kanadına
Kara yazı denilmiş kara bahtın adına
Kartal yuvalarında ölüm uykusunda eş
Kanat gölgeleriyle tükenmektedir güneş
Yalnız kalmıştı yalnız, yalnızlık ona zulüm
Nefessizdi nefessiz, nefessizlik zor ölüm
Nasıl parçaladıysa kalbinin üzerini
Ölü bir kumru aldı sağ olanın yerini
Sevmek ve de sevilmek başka heyecansa da
Aynı amaca ölüm, giden iki cansa da
Bülbül şahit, gül gördü, can cananda firari
Yaşadığı sevdayı inkar etmez Coşari
Anlat bülbül, anla gül, de ki gönlü bir çöldü
Sevdi, sevildi, hasret yangınlarıyla öldü
İbrahim COŞAR