Kaç keredir sen beni, sevdiğini
diyorsun,
Bak
bende seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Sevmek
nedir daha sen, onu da bilmiyorsun,
Bak
bende seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Saatler yetmeyecek,
bu bitimsiz davada,
Sevmek
deyince şöyle, ısınacak sol yan da,
Damarda
durmayacak, çılgın akacak kan da,
Bak
bende seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Acının
her
halini, hasretinde tadarak,
Belkide meralarda,
koyun kuzu güderek,
Yüreğime
söz verdim, geçmişi kaydederek,
Bak
bende seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Şöyle
bir gerilerek,
kaderime dayanıp,
Gece
boyu
bin defa, uykulardan uyanıp,
Kimler
ne derse desin, gözlerine
boyanıp,
Bak
bende seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Yine
de pes etmedim,
takıldım izlerine,
Bin
derede oynayan, müsemma gözlerine,
Şu acemi halimle, inanıp sözlerine,
Bak
bende seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Tam kalbime sapladın, adı da zor zona
be,
Adım
adım yaklaştık, çürüyerek
sona be,
Ademi’nin
tek
derdi, inanmaktı sana be,
Bak
bende seveceğim, beni sevdiğin zaman.
Adem
Efiloğlu