ben yazdým, kaleme hükmettim yazdým 

Dilimin elime söylediklerine þaþýrdým 

Ýçimde amansýz bir dert büyütüp saldým denizlere 

Ýçimden içine akan bir ýrmak gibi yetiþti mahþere 

Aðzýmda beslediðim yýlan olmuþ günlerce  

Dilim bu çaðýn yabancýsý belki de  

Kendime zararým yok gitmekle kalmak arasýnda 

Ama bir çýkar yol da gözetmiyorum kollarýma 

Öyle bir hafakan ki bu parmaklýklar ve zaman 

Kal diyor kendime mübaþire bir adam 

Geçemediðim sokaklaradýr artýk selamlar 

Ýþe yaramaz oldu saatler, haplar, yazarlar 

Çünkü Veba bu gelen en ötelerden 

Lokman’dan kalan reçetelere Ýdris’ten 

Tufan'dýr adi konulmaz bir mukayese 

Sen dur diyor yaþa karýþan beyazlar nafile 

Artýk senin gelme vaktindir zaman geçti benden 

Bir sen eksiksin bende bir de sana dair kelimem 

Yaþadýðýma bakma bu zamanlar yaþýyor herkes 

Bu kez ölümün bir þaka gibi geldiði son kez 

Beni yaþamama raðmen ölülerden say 

Oysa ölüyordum ben yaþarmýþ gibi 

Yaþa armýþ gibi.