Ölümü rencide ettim: az evvel aldým haberini sonra da sükûn diledim Rabbimden.

Sözcükler kadar yansýzým ve aþk doluyum sadece Rabbime de deðil üstelik.

Sevgiyi bahþeden Ýlahi Güç ve akabinde bana sunduðu kocaman bir dünya gerçi öncesinde de sunduklarýný yüreðime asmýþtým gelin görün ki çalýndý üstelik bilmediðim nedenlerden ötürü tanýmadýðým insanlar tarafýndan.

Güne uyanmak ve marazi akýmlar farklý insanlarý sunumu iken o tanýmsýz akým ve sevgi kirliliði.

Büyüyen bir dünya var içimde ve önümde, bana bahþedilen ve iþte tüm derdim: o dünyayý pay etmek sonra yenidünyalar sunmak hem kendime hem herkese ve…

Herkes olmayý da asla beceremedim ve iþte anlatýyorum üstelik anlaþýlmayacaðýmý bile bile anlatýyorum yoksa tek bir kiþinin bile beni anlama ihtimali var mý hele ki benim de çok sevdiðim kim ise üstelik kendilerinin bile haberdar olmadýðý.

Günü böldüm yine: acýya böldüm sonra hüzne oysaki böyle kurgulamamýþtým ve sözcükleri öðütüyorum ve acýlarýmla övünüp sözüm ona yazýyorum ama yaþýyorum ve asla yadsýmýyorum.

Günü kurtaran kim ise…

Ne ala ne ala.

Günü içime zehir eden kimse teþekkür ederim çünkü acýlardýr ve bana dökülen her zerrede saklýyým ben ve benim sakladýðým yoksa gözümden sakýndýðým mý demeliydim?

Yalýn bir tabirle:

Ben, bir düþ sihirbazýyým ve gerçekler örüyorum düþlerimle sonra düþ görüyorum gerçeklerin nezdinde ve uyanýyorum yoksa uyandýrýlýyor muyum demeli? Ve unutuyorum gördüðüm tüm rüyalarý iyi de alt bilincim mi balýk hafýza ama üst bilincim çok yoðun ve devasa bir bellekte saklý tutarken bunca bilgiyi.

Kimden ne mi istirham ediyorum?

Elbette hiçbir þey çünkü herkes görevini layýðý ile yerine getirdi ve iþte an itibari ile tek bir engel yok Allah ile aramda.

Yansýz severken ben.

Has(r)et yüreklerden de uzak durup da sevgiyi nimet bilmiþken…

Anlamak ve anlatmak.

Yalan yok, bazen çöp kaçýyor gönül gözüme ve karþýmdakinin gerçek yüzünü görmekten imtina edip onun beni sevdiðini sanýyorum.

Ve gözümü ovuþturup…

Zincirleme duygu kazasý: Rabbim, bu nasýl bir dünya?

Sev ve yenik düþ.

Sonra daha çok sev alt belleðinde biriktirdiklerinle daha doðrusu yürekte açan bunca çiçek.

Basit bir kavram gibi gözükürken sevgi kocaman bir açýlým iþte.

Üstelik dünyanýn sonunu da kendi ellerimizle hazýrladýðýmýz.

Bu yazýyý yazmama vesile olan ne mi?

Elbette hiçliðim ve gurur duyuyorum hiçliðimle ve de bilgisizliðimle iyi de zaman asla yetmeyecek hele ki süreç böyle iþlerse.

Okumam gereken binlerce kitap.

Binlerce makale ve þiir kitabý dað gibi istiflenmiþ.

Yazmayý geçtim çünkü yazmak zaten yanmak ve ben kendimi bildim bileli yanarken ve iþte nail olan o gerçek:

Ýlahi Aþkýn sunumu ve devasa bir rahmet.

Koþuyorum Rabbime: her gece ve her an gelin görün ki görevlerimi yeteri kadar ifa edemiyorum elbette kulluk görevlerimi ama gelin görün ki gönül gözümle tutundum ben hayata üstelik çocukluðumdan beri.

Sevgiyi ve sevmeyi elbet ailemden öðrendim sonra ne mi oldu?

Okula baþladým.

Topluma karýþma aþamalarý.

Sayýsýz yabancý idi her biri ve adlarý vardý: onlar benim arkadaþýmdý hem de sýnýf arkadaþým.

Sonrasýný anlatmayacaðým çünkü sevgime sevgi eklenirken ve tam da kendimi tanýmaya doðru yol almýþken.

Çok gereksiz geliyor kimine göre: altý üstü sevgi hatta biri bana isim takmýþ ve bunu öðreneli yeni oldu ama ne olduðunu elbette söylemeyeceðim üstelik daha da beterini yaþadým elbette yüzüme savrulan hakaretler ve de yalanlar üstelik sebebini bilmediðim ve benim cevap vermeye bile yeltenmediðim.

Nasýl mý koruyorum kendimi?

Hiç kimse deðilim madem.

Susuyorum sonra içimde kocaman bir þelale ve her yeri su basýyor ve ben sýký sýký Rabbime sarýlýyorum bir de anneme bir de sevdiklerime sonra sevecek nedenlerim çoðalýyor ve daha çok seviyorum yetmiyor benden nefret edenler çalmaya çalýþýyorlar sevgimi sonra da öfkelerini bastýrýp iç sesimi susturmaya çalýþýyorlar iyi de hayat onlardan ibaret deðil ki ve…

Ýçim ç/aðlýyor.

Sonra fýsýltýlar gürültüye dönüþüyor sonra sessizlik sonra sadece bir boþluk asýlý kaldýðým ve bir adým sonrasý:

Hoþluk yüklü çünkü yaþlarýmdan üreyen mahzun yüreðim bir o kadar mazlum olduðuma sadece Rabbim vakýf.

Ben nasýl sevmem?

Nasýl daha çok inanmam?

Sýra kimde mi?

Elbet kendime geldi sevme sýram.

Vakit var ya da yok hele ki tüm dünya bu illet virüs ile boðuþurken belki de fazla vaktim yok belki sizlerin de yok.

Bilemem.

Kimse bilemez.

Ama bilen biri var:

Sözcükler aðlarken sadece dokundum onlara çünkü yüreðime dokunan çok þey oldu yine ve d/okunulmazlýðý kalemimim yoksa tam tersi mi?

Ýyi bir insan olmak adýna geldim bu dünyaya sonra bir amacým daha oldu: iyi bir yazar olmak ve…

Her þeyi yüzüme gözüme bulaþtýrdým týpký öncesinde de olduðu gibi.

Yoksa her þeyin sorumlusu ben miyim?

Ya da sonucu mu?

Sonlanmak mý?

Hiç dert deðil çünkü Araf’ta kaldýðým bir ömrün ardýndan biliyorum artýk varacaðým noktayý.

Sevgimlesiniz çünkü verebileceðim tek þey kiminin nazarýnda alay konusu olsam da.