Ölüyorum Çocuk
Seneler biter ben unutmam inan
Söz verme aklımda kalıyor
Ağaçlar kurur, yıkılır dağlar, yıkar beni ihanet
Yeniden kurarım dünyayı hesap sorarım çocuk
Yangın sonrası karalar içindeyim
Görsen tanıyamazsın narın ince izindeyim
Kaçıncı kattaydı benim tenim
Ruhumu atarken, aç kollarını tut çocuk
Ellerim acıyor
Paslı demir edasıyla üşüyorum
Yağmur namerdin cebinde birikiyor
Zehir attılar düşlerime kuruyorlar çocuk
Çizdiğim her resimde bir eksik kalıyor
Kahkahalar ağır ağır gözlerden akıyor
Anlamıyor musun
Hayatı kare kare bölüyorlar çocuk
Sular bulutlara çekildi, bulutlar gölgede
Uzaktan gelen ses ahengini kaybetti
Kar dün gece diz boyunu geçti kalbime dayandı
Toprak susuz yaza yas tutuyor çocuk
Namlu güneşe nişanlı
İnsanoğlu kendini sevemedi, bas tetiğe
Göbek bağını koparmaya bu kadar heves etme
Analar gök kubbeyi yırttı çocuk
Her akşam ölüm haberi, yoruldum
Aklımdan çekiyorum bütün fünyeleri
Sınır ötesinde bir yer
Dibimde mayın patlıyor, ölüyorum çocuk
Nevim Karahan
(
Ölüyorum Çocuk başlıklı yazı
Nevm Karahan tarafından
3.03.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
