Online Üye
Online Ziyaretçi
Güneşin saçları düşünce
gri sokaklara
saniyelik hassasiyetler
bağnaz zihinlere yerleştirilmiş...
Ve ben,,gündüz
geceye meydan okuyorum
ve sessiz gölgeleri sessizlikle izliyorum
sanki birer slow müzik gibi
kayıplar rüzgarın ıssız notalarında
bu darmadağın sessizliğime
kalbin bile bir yurt olamaz
dünyada çok fazla gürültü varken
benim için bütün gün gece olsaydı
ve şiddetli bir melankoli içinde
veya güzel yüzün anısına kaybolsaydım
dünyanın çilesi daha mı hafif olurdu
yoksa insan türünün vahşeti son mı bulurdu
senle bu gece bir araya gelseydik
belki olan biteni umursamadan sevişseydik
bu bizi kurtaracak cennet mi olurdu
oysaki biz tanrılaşan iyi insanlar
kapitalist ve faşist bir savaşta
sevgi ve aşk yüzünden yenildik
tüm olanları ve seni umursamadan
yaşadığım onca mağlubiyete rağmen
sadece şunu söyleyebilirim
kalbin ne bıraktı bende…