SUSKUNLUĞUN BEDELİ

“Sus” dedi,

Söyleyecek bir şeyim kalmamıştı ki zaten !

“Haklısın” dedim; dedim de içim sızladı birden.

Masumiyeti ararken,

Yalan söylemeyi beceremeyen gözlerinde.

Arkasına sığınmak, yaşanmamış güzelliklerin,

Kar  taneleri gibi yere düşmeden eriyen,

Sözcüklerin çaresizliğinde.

Bir kelebeğin ömrü kadar kısa, ama bir o kadar da uzun.

“Sus” dedi,

Susmuştum zaten kızgınlığın ezikliğinde,

Kopan fırtınalara dizgin vururken

Yok olmak nedir ki varlık içinde çırpınırken,

Yoksa susarak yaşamak mı sırların gölgesinde ?

Öylesine sustum, sadece sustum...     

                                                               Yalçın  ATAMER  

          Didim - 1. Haziran 2020, 01:00