Online Üye
Online Ziyaretçi
İnsan
Dediğin
Makam dediğin
saygıyla hizmet içindir
Azarlamak değil
yaraya parmak basmak içindir
Bin bir azar
ile makam koltuğu dar gelir
İnsan dediğin
bir gülümsemelik sevgidir
Her gelen
makama bir derdi için gelir
Makama oturan
neden ferdi geri çevirir
Derdi veren
Mevla kulun derdini iyi ettirir
İnsan dediğin
bir günlük yolda gerimi çevrilir
Büklüm büklüm
kapıdan dışarı atılmaz
O koltuğa
aşırı yaslanarak oturulmaz
Hakkını ver
mıhlanarak koltuk tutulmaz
İnsan dediğin
bir anda gider sanma geri geliverir
Makama
oturan Müdür yıktı gönül sarayı
Ne çok sevdi
bir ömür çil çil parayı
Bir gün
çekilir fiş biter pil unutma orayı
İnsan dediğin
bir nefeslik yolda omuzda gönderilir
Kul Mehmet’im
olmasın böyle makam
Olmadı zaten
gönül bilmeyenledir davam
Kimseye değildir
hadsizedir bu havam
İnsan dediğin
gönülden candan sevilir
Mehmet Aluç