İsminle
Cisminle
Neden
duymazsın be vefasız her şiirde ismin okunur
Zaten
yalandı sevmelerin anladım seven zor bulunur
Soluk
soluğa sevmiştim varmıştım sana boşunaymış
Şimdi
isminle cismin hangi gönüllerde yerde sürünür
Birgül
gibi seni gönlümde yeşerttim gözyaşımla suladım
Sen
geceleri tatlı tatlı yatarken vefasızlığına az mı ağladım
Ne edeyim
gönlümü sen gibi taş gibi kayalıya bağladım
Şimdi
isminle cismin hangi gönüllerde yerde sürünür
Sevmek
asildir her insan sevemez gönlünde taşıyamaz
Bir
iki naz cilve ile yalandan aşk iline inan ki varılmaz
Sahte
bakışlar sözler ilk başta değil son da sanma anlaşılmaz
Şimdi
isminle cismin hangi gönüllerde yerde sürünür
Kul
Mehmet’im elimde taşıyorum gönlümü yakan közü
Sen
zaten gitmeden önce bana söylemiştin son sözü
Senin
dediğin oldu haydi bulursun sevmeyen bir öküzü
Şimdi
isminle cismin hangi gönüllerde yerde sürünür
Mehmet
Aluç