Seðiren gözlerinde mevsimin ulvi yöneliþler saklý makberin selama durduðu kýyýsýnda yüreðin, zemherilerden çaldýðým kardelenleri armaðan ediyorum kuþlarýn kýrýk kanatlarýnda donan varlýðýma ithaf en Yörüklerin kaybolan gölgelerine atýfta bulunan bir semazen gibi döneniyor ve yükseliyorum.

Yansýzlýðýn ve yalnýzlýðýn ç/aðrýsýnda saklý içimdeki kayýp mevsim ve þah beyitler adeta Ýlahi yalnýzlýða atýfta bulunuyor: bu ben olamam, demenin mealidir belki de vücuduma yayýlan sýzý ve iþte dorukta bir tebessüm ile kesiþiyor ruhum yorgunluðumu yok saydýðým: artýk ölmem an meselesi, sevgili derviþ: sen ki doðan güneþin huzmesinde alýp veriyorsun nefesini boþ yere beklemediðimi biliyorum artýk ve tanrýsal bir çöküþü simgeleyen münafýk gölgeleri de dilediðim gibi yok sayabilirim.

Ben bir düþüm, matemin gövdesinde soluklanan

Ben bir afaki vazgeçiþim

Kendinden emin bir fani

Hiçliðin doruklarýna sýzan kaným gibi

Ýçimde gezinen beyitler

Aþkýn ve mevsimin recim edildiði.

Benim artýk bir öyküm yok, Derviþ

Bir sandukam da yok:

Yokluðu hilal bildim aþký eviren

Yalnýzlýk gibi

Sahip çýkan illa ki Rabbim solumdaki gizeme.

Öncemde saklýydý düþlerim

Kimi zaman mevsimi ve acýlarý dilimlediðim

Yürek sýzýmda yükselen dumana þerh düþtüm

Matemin gölgesinde

Seyyah yüreðim

Aþký ve Rabbimi hatmedip

Ýçimdeki masumiyete öykünen þiirler gibi

Nöbete durdum her gece

Verdiðim her selam ki dönüþü olmayan yüreðime

Sonra ne mi oldu, Derviþ?

Uykundan uyan da anlatayým

Dillenen acýlarýma ortak ol sen bari

Sessizliðin ve yoksulluðun ulvi acýlarýnda

Biledikçe yüreði erdim nihayetinde þafaða

Hatta þafaðý atan yýldýzlar gibi

Gezindim biteviye

Hasret dolu gezegen dar geldi içimdeki enginliðe.

Yetmedi, yetmedi, Derviþ:

Üzerime gelen her fani özümsedi önce hiçliðimi

Varlýklarý satýlmýþtý bazýlarýnýn:

Ütüsüz cübbemle salýnýrken ben hece hece

Bir de kat izi yorgunluðun çapaklanan mevsime

Atýfta bulunan rüzgâr gibi

Sürükledim içimdeki bedeviyi.

Satýrlarýma kon, Derviþ ve sakýn ama sakýn

Devirme gözlerini

Elemimle doluyum

Aþkýn rabýtasýnda çözülen düðümler gibi

Kendimdeki hiçlikle uluyum

Nihayetinde çömeceðim kabrime

Gelen giden olsun olmasýn

Yatýp da huzur bulmalýyým

Bunca dünya telaþý ne ki g/özümde?

Hamt ettiðim kadar zengin

Yol aldýðým kadar müreffeh

Þakýyan yüreðimi demle þimdi maneviyatýn elleriyle

Olmadý it itebildiðin kadar

Sinemde yangýn belki de yorgun fallarýn

Rüzgârýdýr aheste yaþayan insanlarýn da

Kendi elleriyle kazdýklarý mezarý

Ne zamanki þirk koþtular Rabbime…

Sözüm söz, Derviþ

Araf’tayým ya da can pazarýnda

Ne isyaným saklý ne serzeniþim kürediðim rüyalarýmda

Allah rýzasý için düþtüm yola bir kez

Kem gözlerden sakýnýp da düþmedim içine

Cehaletin

Saçlarým ne sýrma ne uzun

Aklým da ne kýsa ne yorgun

Ömrümü heba ettim ben bu ulvi aþka

Görünmezliðimle baþ baþa

Ýnandýðým kadar huzurluyum

Duyulmasa da sesim

Duyana müteþekkir

Yalnýzlýðým da g/izim insanlarýn gözünde.

Yâd ettik madem acýlarý

Örtün hadi örtün üstümü dualarla:

Baþ baþa kaldýðým her acý ve Mevla’m

Kaybolmak ne güzelmiþ, be Derviþ

Bulana ve buldurana þükür yüklüyüm

Ömrümün açan son goncasýnda.