TAŞLAMA GÜNCESİ
Kul Fikret’ti zırhıyla çıktı naif alana
Romalılar şaşardı böyle cesur olana
Mancınıklar mısrayı savururken kalana
Ürkerdi filler bile neylesin garip Timur
Kavramların içini doldurur duygusuyla
Meydan okur kalemi şiirin oldusuyla
Ey Üstad! Kaçtı redif hecenin korkusuyla
Münzevi kaldı dize neylesin garip şair
Her dem aşkı yaşamak şişirir kaslarını
Yelken olur kanadı cümlenin haslarını
Arenada taşlayıp da dizer basmalarını
Onlarca kıta olur neylesin garip üye
Ne yan bakmaktır haddim ne bakışıma amir
Ne de büküp dizeyi hüneriyle bir sâhir
Bilirim ki üstadım yüreğiyledir tahir
Zahirindeyse sevda neylesin garip mecnun
Tabi ki değdi bir taş atılınca kafama
Kul Mehmet coştu yine şiir ile hatama
Değince kalem kağıt geliverdi masama
Düşmüşse derde mecaz neylesin garip şiir
İsim isim zikretti menzili belli dize
Cebindeki Sami’yi anlattığında bize
Hele bir de nöbetin vakitleri geceyse
Ademler hoca olur neylesin garip Sami
En büyük rakibidir olmalı kendi diye
Dillenir kitabeler sayfalarda har ile
Kul Mehmet çığlığını duyurunca ol diye
Küçük bir taş neylesin böyle garip yüreğe
Eğer taşlamaysa ki bugün şiir güncesi
Şeytanı belli oldu üstadların cümlesi
Hak ediyor taşları üstad şair böylesi
Hayden cümle cemaat neylesin garip MehmetJ